Книга - Επικίνδυνες Καταστάσεις

Επικίνδυνες Καταστάσεις
Amy Blankenship


Ο Στίβεν Γουάιλντερ είχε ερωτευτεί την ξελογιάστρα με το ρόπαλο...ήθελε να την κρατήσει δική του. Μόλις ανακάλυψε πως την ήθελε η μαφία, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε για να την απαγάγει και να την κάνει ταίρι του...για δική της ασφάλεια, φυσικά.

Όλοι λένε πως στη ζωή υπάρχουν δυο μονοπάτια, αλλά για την Τζούελ Σκοτ και τα δυο φαινόταν επικίνδυνα. Το ένα οδηγούσε προς τον Άντονι, έναν ψυχοπαθή δολοφόνο λυκάνθρωπο ο οποίος ήταν επικεφαλής της μαφίας της πόλης και ο αρραβωνιαστικός της... χωρίς τη θέληση της. Το άλλο μονοπάτι οδηγούσε στον Στίβεν, ένα κούγκαρ τον οποίο είχε ρίξει αναίσθητο με το ρόπαλο της στην πρώτη τους συνάντηση. Εκείνος εκδικήθηκε, την απήγαγε και την έκανε ταίρι του. Ο Στίβεν Γουάιλντερ είχε ερωτευτεί την ξελογιάστρα με το ρόπαλο...ήθελε να την κρατήσει δική του. Μόλις ανακάλυψε πως την ήθελε η μαφία, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε για να την απαγάγει και να την κάνει ταίρι του...για δική της ασφάλεια, φυσικά. Ο Άντονι Βαλάτσι είχε εμμονή με την Τζούελ από τότε που εκείνη ήταν ακόμη μικρό παιδί και έτσι, με τους νόμους της μαφίας, είχε τον έλεγχο της μελλοντικής νύφης του. Αν κάποιος νόμιζε πως μπορούσε να την πάρει από κοντά του έκανε λάθος...μοιραίο λάθος.







Επικίνδυνες Καταστάσεις

Δεσμοί Αίματος Βιβλίο 3



Amy Blankenship, RK Melton

Translator: Anna Vanti



Πνευματικά Δικαιώματα @ 2012 Amy Blankenship

Δεύτερη Έκδοση από TekTime

Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος.




Κεφάλαιο 1


Η Ένβι τριγύριζε πέρα δώθε στο δωμάτιο της, πακετάροντας μερικά από τα πράγματα της στην μαύρη δερμάτινη βαλίτσα της. Σταμάτησε και κοίταξε έντονα τον αδελφό της όταν αντιλήφθηκε πως εκείνος έβγαζε τα πράγματα της από τη βαλίτσα κάθε φορά που αυτή γύριζε την πλάτη της για να πάρει περισσότερα. Της είχε γίνει στενός κορσές από την στιγμή που είχε επιστρέψει στο σπίτι και είχε αρχίσει να ενοχλείται από τη συμπεριφορά του.

'Σταμάτα πια,' είπε εκνευρισμένη η Ένβι καθώς άρπαξε μια στοίβα ρούχα από τα χέρια του και τα πέταξε ξανά μέσα στη βαλίτσα της. Τίναξε πίσω από τον ώμο της τα μακριά κόκκινα μαλλιά της και τον κοίταξε με έντονο προειδοποιητικό βλέμμα.

'Σοβαρά τώρα; Θα μετακομίσεις; Τον γνωρίζεις μόνο πόσο.... μια εβδομάδα; Είσαι σίγουρη ότι θέλεις πραγματικά να το κάνεις αυτό;' Ο Τσαντ τη ρωτούσε συνέχεια το ίδιο πράγμα.

'Η απάντηση είναι η ίδια Τσαντ,' τον ενημέρωσε η Ένβι με σταθερή φωνή και αναρωτήθηκε πόσες φορές έπρεπε να του το πει για να το καταλάβει. Τον κάρφωσε με το βλέμμα της, σα να ήταν ένα κακομαθημένο μικρό παιδί, και οι λέξεις της ακούστηκαν μια μια, αργά και σταθερά, 'Θέλω να μετακομίσω και να μείνω με τον Ντέβον, και αυτό πρόκειται να κάνω.'

'Πως μπορείς να είσαι σίγουρη ότι σε μια εβδομάδα ή σε ένα μήνα από τώρα δε θα βρει κάποια άλλη και δε θα σε παρατήσει;' Ο Τσαντ ακούστηκε απεγνωσμένος.

'Δε θα το κάνει.' Η Ένβι συνέχισε να πακετάρει, προσπαθώντας να μη σκέφτεται και να μην αισθάνεται πως εγκαταλείπει τον αδερφό της. 'Ήταν μεγάλος άντρας πια, και δόκιμος υπαστυνόμος, έλεος!

'Δε το ξέρεις σίγουρα αυτό. Θέλω να πω, ότι χορεύει σε εκείνο το κλαμπ ημίγυμνος κάθε βράδυ και εσύ θα είσαι πίσω από το μπαρ σερβίροντας ποτά σε ανώμαλους,' αναφώνησε ο Τσαντ έτοιμος να αρχίσει να τραβάει τα μαλλιά του. Αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει ήταν να βάλει της φωνές επειδή η αδελφή του ανακατευόταν σε κάτι τόσο επικίνδυνο...με κάποιον τόσο επικίνδυνο.

Η Ένβι σταμάτησε το πακετάρισμα και κοίταξε τον μοναδικό αδελφό της, τον οποίο αγαπούσε πάρα πολύ αλλά τώρα ήταν έτοιμη να τον πνίξει. 'Πρώτον, ναι το ξέρω σίγουρα. Δεύτερον, μπορεί να είναι ημίγυμνος, αλλά είναι πολύ ωραίος έτσι. Τρίτον, θα έχω την ευκαιρία να χορέψω και εγώ μαζί του μέσα στο κλουβί. Και τέταρτον', έσκυψε πιο μπροστά σαν να μοιραζόταν κάποιο ένοχο μυστικό, 'πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις σεξ.΄

Ο Τσάντ κοίταξε την αδελφή του με γουρλωμένα μάτια, 'Δε χρειάζεται να κάνω σεξ.' Άρχισε να γρυλίζει όταν η αδελφή του ανασήκωσε το φρύδι της και τον κοίταξε.

'Ναι, χρειάζεται.' Άνοιξε ένα συρτάρι με δύναμη και άρπαξε ένα μάτσο προκλητικά εσώρουχα.

΄Όχι δε χρειάζεται.' Ο Τσαντ έκλεισε με δύναμη τη βαλίτσα της πριν εκείνη κατορθώσει να βάλει τα εσώρουχα μέσα, και ευχόταν να ήταν όλα αυτά προετοιμασία για να περάσει μόνο ένα βράδυ και όχι παραπάνω.

'Ναι, χρειάζεται.' Η Ένβι κούνησε τα εσώρουχα μπροστά στα μούτρα του, για να δώσει έμφαση και να τον κάνει να καταλάβει τι εννοούσε.

΄Όχι δε χρειάζεται.' Της έσπρωξε το χέρι μακριά.

'Όχι δε χρειάζεται', είπε η εκείνη. Έσμιξε τα μάτια της εκνευρισμένη.

'Ναι χρειάζεται.' Ο Τσαντ έκανε μια παύση και πέταξε τα εσώρουχα της στον αέρα. 'ΓΑΜΩΤΟ!'

Ο Ντέβον βρισκόταν στο καθιστικό ακουμπώντας στον τοίχο με τα πόδια του σταυρωμένα και τα χέρια του μέσα στις τσέπες του τζιν του...προσπαθώντας να μη ξεσπάσει σε γέλια. Ο καυγάς τους, του θύμιζε τόσο πολύ τη δίκη του σχέση με τα αδέλφια του.

Μπορούσε να καταλάβει πως ο Τσαντ ενδιαφερόταν πολύ για την Ένβι, και ακριβώς γι’ αυτό, δεν ανακατεύτηκε στον καυγά τους. Ο Τσαντ έκανε το καλύτερο δυνατόν... τον μεγάλο αδελφό σε μια ατίθαση κοκκινομάλλα. Όχι, δε θα τους σταματούσε, αλλά περνούσε καλά και μόνο που τους παρακολουθούσε.

Ο Ντέβον ξέσπασε σε δυνατά γέλια και μετά προσπάθησε να το καλύψει με έναν ψεύτικο βήχα. Κάποιος χτύπησε την πόρτα και τα παγωμένα γαλανά του μάτια έσμιξαν με απορία για το ποιος στο διάολο επισκεπτόταν τα αδέλφια πριν το χάραμα.

'Ντέβον, μπορείς να ανοίξεις σε παρακαλώ;΄ Φώναξε ο Τσαντ από το δωμάτιο.

΄Φυσικά,΄ απάντησε ο Ντέβον, αποτραβήχτηκε από τον τοίχο και προχώρησε προς την εξώπορτα. Ανοίγοντας την πόρτα, αντίκρυσε το έκπληκτο πρόσωπο του Τρέβορ και χαμογέλασε σαρκαστικά. ΄Γεια σου Τρέβορ, καιρό έχω να σε δω.'

Όπως είχε υποσχεθεί, ο Τρέβορ είχε έρθει για να μιλήσει με τον Τσαντ για όσα είχε δει στην εκκλησία. Το τελευταίο πράγμα που περίμενε ήταν να του ανοίξει την πόρτα ο Ντέβον Σάντος. Μη μπορώντας να ελέγξει την αντίδραση του, ο Τρέβορ σήκωσε ασυναίσθητα το χέρι του και έριξε μπουνιά στη μύτη του τζάγκουαρ....δυνατά.

Ο Ντέβον παραπάτησε προς τα πίσω και σκούπισε το αίμα από τη μύτη του. Κοίταξε το αίμα στα χέρια του και όρμησε στον Τρέβορ, δείχνοντας τα δόντια του. Πριν ο Τρέβορ καταφέρει να κουνηθεί, ο Ντέβον τον έσπρωξε έξω από την πόρτα, στην μπροστινή αυλή.

Ρούχα άρχισαν να σκίζονται και να πέφτουν καθώς οι δυο άντρες μεταμορφώθηκαν σε ζώα. Ο Ντέβον έκανε κύκλους γύρω από την αρκούδα και ούρλιαξε δυνατά όπως τα τζάγκουαρ. Ο Τρέβορ έβγαλε έναν δυνατό βρυχηθμό και σηκώθηκε στα πίσω πόδια καθώς προσπαθούσε να αρπάξει το τζάγκουαρ που είχε κολλήσει πάνω στην πλάτη του.

Μέσα στο σπίτι, ο Τσαντ και η Ένβι άκουσαν το ουρλιαχτό του Τρέβορ και έτρεξαν στην εξώπορτα. Πάγωσαν όταν είδαν τον Ντέβον να παλεύει με μια τεράστια αρκούδα στην αυλή τους. Ο αστυνομικός ένιωσε αμέσως ευγνωμοσύνη που το σπίτι τους δεν ήταν κοντά στα υπόλοιπα και δεν είχαν γείτονες που θα μπορούσαν να τους δουν.

Ο Τσαντ, γύρισε τον νοητικό του διακόπτη, κλείνοντας όλα τα συναισθήματα του. Ήταν σαν κάτι να έκλεινε μέσα του και τον έκανε να νιώθει πάντα εντελώς ήρεμος και χωρίς συναισθήματα...ακόμη και στη μέση από πιστολίδια. Πιάνοντας τη θήκη από το όπλο του στο δεξί του μηρό, ο Τσαντ τράβηξε το πιστόλι και πυροβόλησε στον αέρα για να τους τραβήξει την προσοχή. Συνοφρυώθηκε όταν δεν του έδωσαν καμία σημασία και μετά ένιωσε μια μπουνιά στο δεξί του μπράτσο.

'Προειδοποίησε όταν είναι να χρησιμοποιήσεις αυτό το ρημάδι!' Η Ένβι φώναξε κρατώντας με το χέρι της το δεξί της αυτί ενοχλημένη από τον δυνατό ήχο.

Ο Ζάκαρι βγήκε από το αμάξι του με έναν βαθύ αναστεναγμό και κοίταξε τα δυο παιδιά που μαλώνανε. Για άλλη μια φορά, ο πιο ψύχραιμος έπρεπε να επέμβει. Γέλασε πονηρά για το αστείο που σκέφτηκε, γιατί κανείς δε θα χρησιμοποιούσε ποτέ τη λέξη 'ψύχραιμος' για να τον περιγράψει. Σηκώνοντας το χέρι του μπροστά του, έριξε ένα κύμα φωτιάς προς τους δυο αλλαζόμορφους, αναγκάζοντας τους να κάνουν πίσω όταν αυτό το ένα και μοναδικό κύμα φωτιάς ξεχύθηκε στην αυλή και τους χώρισε.

'Αν εσείς οι δυο δε θέλετε να καεί η γούνα σας, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να αλλάξετε πάλι στην ανθρώπινη μορφή σας και να προσποιηθείτε πως έχετε λίγη κοινή λογική,' προειδοποίησε ο Ζάκαρι καθώς άλλη μια φλόγα άρχισε να βγαίνει από το τεντωμένο του χέρι. 'Θα συμπεριφερθείτε σαν ενήλικες ή σαν παιδάκια, γιατί δε μου κάνει καμία διαφορά εμένα.' Χαμογέλασε παγωμένα, καθώς η φωτιά στο χέρι του μεγάλωνε και έσκυψε προς το στόχο του.

Γνωρίζοντας πως ο Ζάκαρι θα το έκανε αυτό που έλεγε, ο Τρέβορ άλλαξε μορφή και κοίταξε έντονα απέναντι από τις φλόγες, τον αντίπαλο του. Και μόνο που κοιτούσε τον άντρα που του είχε κλέψει την Ένβι, η πίεση του ανέβαινε τόσο ψηλά που έπρεπε να κάνει προσπάθεια για να μείνει στην ανθρώπινη μορφή του.

Ο Ντέβον άλλαξε μορφή αλλά κράτησε αμυντική στάση γιατί δεν εμπιστευόταν τον Τρέβορ. Για μια στιγμή αφαιρέθηκε ακούγοντας τον Τσαντ να αναφωνεί 'Θεέ και Κύριε' και γρήγορα κοίταξε τα δυο αδέλφια. Βλέποντας την Ένβι να κοιτά με γουρλωμένα μάτια τον Τρέβορ...ο οποίος ήταν εντελώς γυμνός τώρα, ο Ντέβον γρύλισε θέλοντας η προσοχή της Ένβι να επιστρέψει εκεί που ανήκε...στον ίδιο.

Η Ένβι έτριψε το μέτωπο της τώρα που και οι δυο άντρες ήταν γυμνοί, ευτυχώς μόνο με μερικές μικρές πληγές πάνω τους. Ο Ντέβον της είχε δείξει πόσο γρήγορα μπορούσαν να επουλωθούν οι πληγές τους, έτσι γνώριζε πως δεν ήταν τίποτα σπουδαίο όλο αυτό. Η ματιά της ταξίδεψε πάνω στον Τρέβορ, σοκαρισμένη ακόμη που είχε σχέση με μια αρκούδα τόσο καιρό και δε το γνώριζε.

Ο Τρέβορ χαμογέλασε αυτάρεσκα με το γεγονός πως το γρύλισμα του Ντέβον ήταν ο ήχος της ξεκάθαρης ζήλειας... καλά να πάθει το τζάγκουαρ.

Ο Τσαντ ανοιγόκλεισε τα μάτια του και αναρωτήθηκε ποιος από τους δυο είχε ξεκινήσει τον καυγά. Ως ο πιο ήρεμος σε άσχημες καταστάσεις, πήρε μια βαθιά ανάσα, μετακινήθηκε από την πόρτα και στάθηκε μπροστά τους επιβλητικά. 'Αυτό είναι το σπίτι μου, και εγώ βάζω τους κανόνες. Η Ένβι θα μείνει μαζί μου, και όποιος είναι αλλαζόμορφος, φεύγει.' Προσπάθησε να κλείσει την πόρτα αλλά η Ένβι τον σταμάτησε.

'Όχι χωρίς το ταίρι μου,' γρύλισε ο Ντέβον προσπαθώντας να ξεφορτωθεί τις συνέπειες από την ηχώ που είχε στα αυτιά του. Διάολε, δεν ήξερα ότι ο Τρέβορ ήταν τόσο δυνατός. Δεν του καθόταν καλά όλο αυτό.

'Βάλε τα ρούχα σου,' είπε η Ένβι και έστρεψε το βλέμμα της προς τον Ζάκαρι όλο περιέργεια. Του έμοιαζε πολύ, εκείνος και ο Τρέβορ θα μπορούσαν να ήταν αδέλφια, το χρώμα τους ήταν τόσο παρόμοιο. Οι μόνες διαφορές που είχαν ήταν πως ο Ζάκαρι είχε κοντά μαλλιά και ήταν λίγο ψηλότερος. 'Εντάξει, εγώ ξέρω αυτοί τι είναι...αλλά εσύ τι είσαι;'

Ο Ζάκαρι έκανε μια υπόκλιση, ‘Μπορείς να με λες απλώς προστάτη,' χαμογέλασε καθώς οι φλόγες ξεπήδησαν από τα χέρια του. 'Προστάτης και των ανθρώπων και τον παραφυσικών πλασμάτων,' διόρθωσε τον εαυτό του και κοίταξε προς το μέρος του Τρέβορ. 'Δεν της είπες τίποτα;'

'Όχι δε μου είπε,΄ η Ένβι έριξε μια δολοφονική ματιά προς τον Τρέβορ, που του άξιζε, και έστρεψε την προσοχή της πίσω στον Ζάκαρι. 'Προστάτης; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Είστε αδέλφια με τον Τρέβορ;' Δε μπορούσε να συγκρατηθεί, έπρεπε να ρωτήσει.

'Σημαίνει πως προστατεύουμε και τις δυο πλευρές,' απάντησε ο Τρέβορ και πρόσθεσε, 'Και όχι. Όσον αφορά την οικογένεια, εγώ δεν έχω.'

'Α, τώρα άρχισες την πολυλογία για τα προσωπικά σου,' μουρμούρισε η Ένβι.

'Προσπάθησα να σου πω,' της θύμισε ο Τρέβορ καθώς φορούσε ένα πρόχειρο παντελόνι που του είχε μόλις πετάξει ο Ζάκαρι. 'Δεν φταίω εγώ που δε με άκουσες.'

Το στόμα της Ένβι άνοιξε και ήταν έτοιμη να του την πει, αλλά σταμάτησε...μόλις θυμήθηκε πως την προηγούμενη νύχτα είχε όντως δει τον Τρέβορ. Της είχε πει πως είχε κάτι να κάνει με την C.I.A. αλλά εκείνη δεν τον πίστεψε. Τον είχε κοροϊδέψει μάλιστα πως προσπάθησε να της πουλήσει τέτοιο ψέμα για να τη ρίξει. Αλλά και πάλι, πως περίμενε εκείνη να τον πιστέψει όταν αυτός δούλευε σε κλαμπ χορεύοντας προκλητικά για άλλες γυναίκες;

Και η πλάκα ήταν πως...της είχε πει πως η δουλειά αυτή ήταν πρόσχημα για να καλύψει την πραγματική του δουλειά. Η Ένβι συνοφρυώθηκε γιατί είχε αρχίσει να την πιάνει πονοκέφαλος και αποφάσισε πως ο Τρέβορ ήταν μεγαλύτερος μαλάκας από ότι είχε θεωρήσει στην αρχή, που την ανάγκασε να σκεφτεί όλα αυτά.

Ο Τσαντ κοίταξε το τζάγκουαρ προτού μπει στο σπίτι. Βγήκε λίγα λεπτά αργότερα κρατώντας ένα τζιν και το πέταξε στον Ντέβον.

'Δε χρειάζομαι τη βοήθεια σου,' δήλωσε ο Ντέβον καθώς κούμπωνε το τζιν και αμέσως προχώρησε προς την Ένβι και την αγκάλιασε από τη μέση.

'Αλήθεια; Έσωσα την αδελφή σου ενώ εσύ ήσουν απασχολημένος με το να κλέβεις την κοπέλα μου.' είπε ο Τρέβορ πριν κοιτάξει με πάθος την Ένβι.

Η Ένβι σήκωσε τα μάτια της και κοίταξε βαθιά μέσα στα ασημί μάτια του Τρέβορ. Μπορούσε να δει τον πόνο μέσα τους και αυτό έκανε την καρδιά της να σκιρτήσει άβολα. Δεν τον μισούσε καθόλου. Στην πραγματικότητα, ακόμη αγαπούσε τον Τρέβορ...όχι όμως όπως αγαπούσε τον Ντέβον. Τα χείλη της μισάνοιξαν και προσπάθησε να εξηγήσει, αλλά ο Ντέβον την σταμάτησε.

'Γιατί ήρθες εδώ; Μας ακολούθησες;' Ρώτησε ο Ντέβον, και το γεγονός πως ο Τρέβορ συνέχισε να φέρνει την Ένβι σε δύσκολη θέση δε του άρεσε καθόλου. Εκείνη είχε κάνει την επιλογή της και ο Τρέβορ έπρεπε να το καταλάβει και να το αποδεχτεί πριν πληγωθεί.

'Στην πραγματικότητα, ήρθε για να δει εμένα,' είπε ο Τσαντ όσο πιο ήρεμα μπορούσε. Στράφηκε προς την αδελφή του, έβαλε το χέρι της μέσα στο δικό του και την τράβηξε απαλά ενώ κοιτούσε πίσω από τον ώμο του τον Ντέβον. 'Αν δε σας πειράζει, θα ήθελα ένα λεπτάκι να μιλήσω ιδιαιτέρως με την αδελφή μου.'

Αμέσως μόλις ο Ντέβον την άφησε να φύγει, ο Τσαντ την έσπρωξε μέσα στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα. Έπρεπε να πιέσει τον εαυτό του για να μην κλειδώσει κιόλας. Μετά από όσα είχε δει στην αυλή όμως, σκέφτηκε πως και να κλείδωνε δε θα κατάφερνε τίποτα.

'Είσαι σίγουρη πως δε θέλεις να μείνεις εδώ για ακόμη μια νύχτα; Για να μην τρελαθώ τελείως;' Την παρακάλεσε, αν και ήξερε πως είχε ήδη χάσει το παιχνίδι εδώ και καιρό.

Η ΄Ενβι τύλιξε τα μπράτσα της γύρω από τον αδελφό της, τον αγκάλιασε γιατί ήξερε πόσο τη χρειαζόταν αυτή την αγκαλιά, έκανε ένα βήμα πίσω και τον κοίταξε. 'Δε μπορώ. Είδες τι έγινε απόψε στην εκκλησία. Όλοι σκορπίστηκαν από εδώ και από εκεί και ο Γουόρεν προσπαθεί να μας μαζέψει για να συναντηθούμε αύριο πρωί πρωί.'

Κοίταξε προς την πόρτα καθώς μια ακόμη σκέψη της ήρθε στο μυαλό. 'Και μάλλον, το να μείνω μαζί τους είναι πιθανότατα πιο ασφαλές για μένα αυτή τη στιγμή. Θα σου τηλεφωνήσω για να σου πω τι ώρα να έρθεις στη συνάντηση και αν θα γίνει στο ΄Χορό του Φεγγαριού' ή στο 'Φως της Νύχτας'. Θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Φέρε τον Τρέβορ και το αγόρι φωτιά στη συνάντηση, γιατί αν ότι άκουσα είναι αλήθεια...θα χρειαστούμε όση περισσότερη βοήθεια μπορούμε.

'Βρικόλακες;' Ρώτησε ο Τσαντ, με ύφος αστυνομικού πάλι, καθώς έτριβε το πίσω μέρος του λαιμού του εκεί όπου οι τρίχες είχαν αποφασίσει να μείνουν για πάντα όρθιες από ανατριχίλα.

Η Ένβι έγνεψε καταφατικά, συνοφρυώθηκε και κούνησε το κεφάλι της, 'Βρικόλακες ναι, αλλά υπάρχει και άλλος δαίμονας ελεύθερος και...'

Ο Τσαντ την άρπαξε από τα μπράτσα, 'Δαίμονας; Κανείς δεν είπε τίποτα για δαίμονες!'

Η Ένβι πήρε μια βαθιά ανάσα και έγνεψε, ελπίζοντας πως αυτά που θα του έλεγε θα τον έκαναν να αισθανθεί καλύτερα, 'Ναι, δαίμονας. Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε δυο αγγέλους με το μέρος μας.' Του χαμογέλασε αδύναμα ελπίζοντας πως εκείνος δε θα λιποθυμούσε.

'Αγγέλους;' Ο Τσαντ την άφησε και ακούμπησε στον τοίχο, 'Θεέ και Κύριε.'

'Έτσι ακριβώς,' έγνεψε η Ένβι παρακολουθώντας τον να περνάει τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του προσπαθώντας να μη τα ξεριζώσει. 'Τώρα λοιπόν, ασχολήσου με τον Τρέβορ. Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα; Να φέρεις τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι στη συνάντηση αύριο.' Δάγκωσε το κάτω χείλος της, δεν ήθελε να κάνει άλλη σκηνή. 'Και για να στο ανταποδώσω, δε θα πάρω τα πράγματα μου απόψε μαζί μου...αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.'

Ο Τσαντ έγνεψε καταφατικά και της χαμογέλασε. 'Σύμφωνοι.'

Άνοιξε την πόρτα για να βγουν έξω αλλά και οι δυο σταμάτησαν βλέποντας τον Ζάκαρι να στέκεται ανάμεσα από τους δυο άντρες με την φλεγόμενη παλάμη του στραμμένη και στους δυο.

'Ήρθε η ώρα να φύγουμε,' είπε η Ένβι και βγήκε βιαστικά αρπάζοντας το χέρι του Ντέβον και προχωρώντας προς το αμάξι του.

Ο Τρέβορ άρχισε να ακολουθεί αλλά ο Ζάκαρι τον σταμάτησε, ' για περίμενε εσύ εδώ μεγάλε εραστή. Πρέπει πρώτα να βγάλουμε άκρη με τον αδελφό της.'

'Πάμε μέσα και θα κάνω καφέ,' προσφέρθηκε ο Τσαντ, βγάζοντας έναν αναστεναγμό ευγνωμοσύνης όταν ο Τρέβορ άρχισε να προχωράει θυμωμένος προς το σπίτι, βηματίζοντας σαν να ήταν στρατιώτης. Έγνεψε καθώς ο Ζάκαρι ακολούθησε τον Τρέβορ μέσα, μετά έκλεισε την πόρτα και αναρωτήθηκε που στο διάολο είχε μπλέξει.

Μόλις έβαλε την καφετιέρα σε λειτουργία, ο Τσαντ στράφηκε προς τους δυο καλεσμένους του. Εκείνη τη στιγμή, είχε περισσότερες ερωτήσεις από ότι απαντήσεις και αυτό δε βοηθούσε την κατάσταση. 'Λοιπόν τι είναι όλα αυτά που είπε η Ένβι ότι υπάρχει ένας δαίμονας ελεύθερος; Επίσης μου είπε πως ο Γουόρεν έχει κανονίσει να τους μαζέψει όλους αύριο για κάποιου είδους συνάντηση για όσα έγιναν απόψε και θέλει να πάμε και εμείς οι τρεις οπωσδήποτε έστω και ακάλεστοι.'

Ο Τρέβορ δε μπορούσε να μη χαμογελάσει. Ώστε η Ένβι τον ήθελε στην όλη κατάσταση...ήθελε να τον κρατήσει κοντά. Δεν την αδικούσε. Ο Ντέβον δεν την προστάτευε και πολύ, δεν ένιωθε ασφαλής μαζί του. Γνωρίζοντας ότι τον χρειαζόταν, έκανε το θυμό του να ξεθωριάζει σιγά σιγά.

'Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε.' Κοίταξε προς το μέρος του Ζάκαρι ο οποίος έγνεψε σύμφωνος. Χαμογέλασε ξανά μόλις σκέφτηκε ότι θα ξαναέβλεπε την Ένβι σε μερικές ώρες. 'Μάλλον ήρθε η ώρα να σου πούμε τι συμβαίνει.'

Κατά βάθος δε του άρεσε καθόλου που χρησιμοποιούσε τη θέση του για να έρθει ξανά κοντά με την Ένβι. Επίσης γνώριζε καλά το πως θα φαινόταν σε όλους αυτό. Ο Ντέβον θα σκεφτόταν πως χρησιμοποιούσε την Ένβι για άλλη μια φορά αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Από την άλλη, τώρα χρησιμοποιούσε τον αδελφό της για είναι κοντά σε εκείνη και έκανε και τη δουλειά του ταυτόχρονα. Ο Ντέβον έπρεπε απλώς να καταλάβει και να μάθει πως όλα ήταν δίκαια στην αγάπη και στον πόλεμο...και ο καλύτερος αλλαζόμορφος ας νικούσε.

'Είμαι όλος αυτιά,' μουρμούρισε ο Τσαντ και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο στήθος του για να κάνει τον Τρέβορ να τον προσέξει και να του δώσει προσοχή. Δεν είχε σκεφτεί τον εαυτό του ποτέ ως κάποιον που είχε μεταφυσικό χάρισμα, αλλά εκείνη τη στιγμή μπορούσε άνετα να διαβάσει τις σκέψεις του Τρέβορ.

'Δε ξέρουμε πολλά για το δαίμονα, μόνο πως είναι παγιδευμένος μερικούς αιώνες εδώ. Η ύπαρξη του προηγείται χρονολογικά από όσα έχουμε καταχωρημένα στο σύστημα, αλλά ακόμη ψάχνουμε για στοιχεία,' άρχισε ο Ζάκαρι να λέει ελπίζοντας πως θα συνεχίσει ο Τρέβορ.

'Ώστε γνωρίζατε πως ένας δαίμονας ήταν φυλακισμένος κάτω από το νεκροταφείο για ποιος ξέρει πόσο καιρό και δεν κάνατε τίποτα γι’ αυτό; Απαίτησε να μάθει ο Τσαντ.

Ο Τρέβορ ανασήκωσε το φρύδι του και τον κοίταξε, ΄τι περίμενες δηλαδή να κάνουμε γι’ αυτό; Να τον αφήσουμε ελεύθερο; Ήταν παγιδευμένος εδώ και δεν γνωρίζαμε καν πως στο διάολο ένας έκπτωτος και ένας βρικόλακας μπόρεσαν να σπάσουν το ξόρκι που τον κρατούσε.'

'Έκπτωτος;' Ρώτησε ο Τσαντ. 'Εννοείς ένας από τους αγγέλους που μου ανέφερε η Ένβι;'

Ο Ζάκαρι έγνεψε καταφατικά, 'Ναι, γνωρίζουμε γι' αυτούς εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι αλλά δε μπορούμε να τους βρούμε πουθενά και προφανώς οι δυο που ζουν στην πόλη δεν γνώριζαν την ύπαρξη ο ένας του άλλου, καθώς ήταν φυλακισμένοι μέσα στην σπηλιά, μέχρι που ο ένας κατέβηκε εκεί.'

'Επίσης γνωρίζουμε κάποιον που ξέρει πως να τα βγάλει πέρα με τους δαίμονες,' προσφέρθηκε ο Τρέβορ. 'Με λίγη τύχη, θα βρει άκρη μόλις την καλέσουμε να έρθει.'

'Δεν είναι αργά για να κάνεις πίσω,' είπε ο Ζάκαρι στον Τσαντ. 'Πες μας απλώς ότι δε θέλεις να πάρεις μέρος και θα σβήσουμε από τη μνήμη σου όσα συνέβησαν ως τώρα.'

Ο Τσαντ συνοφρυώθηκε και άρχισε να σερβίρει τον καφέ και στους τρεις τους. Είχε γίνει αστυνομικός γιατί ήθελε να κάνει τη διαφορά. Πολλές φορές όμως, ένιωθε πως δεν έκανε αρκετά. Υπήρχε πάντα ακόμη ένας έμπορος ναρκωτικών, ακόμη ένας φόνος, ακόμη μια παραβίαση...καμιά φορά σκεφτόταν πως δεν άξιζε τον κόπο όλο αυτό. Αλλά αυτό που έκαναν ο Τρέβορ και ο Ζάκαρι θα έκανε τη διαφορά, αυτό που πάντα ήθελε ο Τσαντ να επιτύχει.

Πίνοντας μια μεγάλη γουλιά από τον καφέ του, έβαλε το φλυτζάνι του στο τραπέζι και έγνεψε μια φορά. 'Είμαι μέσα.'



*****



Η Αντζέλικα αποφάσισε πως τα τηλέφωνα ήταν χειρότερα από τους δαίμονες όταν το δικό της άρχισε να χτυπά στις τρεις το πρωί. Βλέποντας ποιος την καλούσε, έσμιξε τα μάτια της θυμωμένη και άρπαξε το τηλέφωνο. Το άνοιξε, έσπρωξε τα σκούρα μαλλιά της πίσω και το έβαλε στο αυτί της.

'Αν δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου, αν δεν έχουν γίνει κόκκινες οι θάλασσες, αν δεν έχουν επιστρέψει οι επτά πληγές του Φαραώ, ή αν δεν είσαι ετοιμοθάνατος, καλύτερα να έχεις μια πολύ καλή εξήγηση για να με παίρνεις και να με ξυπνάς τέτοια ώρα,' μούγκρισε.

'Ωωω, έλα Μπου μου...είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον Ζακούλη σου;'

Η Αντζέλικα του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι της. Μόλις είχε αποκοιμηθεί, όταν το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Χωρίς να το κοιτάξει το έβαλε στο αυτί της και μίλησε πάλι.

'Θα σε πιάσω, Ζάκαρι,' μουρμούρισε. Και εσένα και το σκυλάκι σου.'

'Τι λες τώρα, μου έρχονται αναμνήσεις από τον Μάγο του Οζ,'είπε ο Ζάκαρι και η Αντζέλικα χαμογέλασε με τον τρόπο που της απάντησε, χαρούμενη που δεν μπορούσε να την δει.

'Τι θέλεις; Ανακάθισε στο κρεββάτι, σπρώχνοντας τα μαλλιά της από το πρόσωπο της.

'Έχουμε ένα σίχαμα ειδικά για σένα, που λέγεται Μίζερι,' είπε ο Ζάκαρι.

Η Αντζέλικα πήδηξε από το κρεββάτι και άναψε το φως. 'Πόσο μεγάλο;'

'Δεν είμαι σίγουρος αλλά εκτιμώ πάνω κάτω επίπεδο επτά.' Χαμογέλασε γνωρίζοντας πως αυτό θα της τραβούσε την προσοχή...και λάτρευε να τραβάει την προσοχή της Αντζέλικα.

Η Αντζέλικα πήγε στο καθιστικό και άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της. Πληκτρολόγησε μερικές λέξεις και συνοφρυώθηκε.

'Επίπεδο επτά; Είσαι σίγουρος;' Ρώτησε. Οτιδήποτε πάνω από επίπεδο πέντε ήταν πολύ επικίνδυνο και φοβερά σπάνιο.

'Είναι μια πρώτη εκτίμηση,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Μπόρεσε να παγιδέψει έναν από τους δυο έκπτωτους που ακολουθούσαμε και από ότι φαίνεται ακόμη ένας έκπτωτος ήταν εκεί μαζί του εδώ και καιρό. Εφόσον αυτοί θεωρούνται επίπεδο επτά τότε φαντάζομαι πως οτιδήποτε τόσο δυνατό ώστε να τους παγιδέψει είναι τουλάχιστον ισάξιο.'

Η Αντζέλικα έψαχνε στη βάση δεδομένων της. Τα περισσότερα από τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της είχαν παρθεί παράνομα από τα θησαυροφυλάκια του Βατικανού, αλλά κανείς δεν έφερνε αντίρρηση στα αποτελέσματα της. Το γεγονός ότι ένας δαίμονας επιπέδου επτά μπορεί να υπάρχει στο Λος Άντζελες ήταν αρκετό για να ξυπνήσει όχι μόνο εκείνη αλλά και όλη την ομάδα των ερευνητών.

Κάθε δαίμονας ήταν τοποθετημένος σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, με δέκα τον ίδιο τον Διάβολο. Δεν ήθελε καθόλου να έρθει αντιμέτωπη με κάποιον που είχε αρκετή μαγεία για να διώξει έναν δαίμονα επιπέδου επτά...χρειαζόταν τον κεραυνό του Θεού για να το καταφέρει.

'Δε βρίσκω τίποτα να αναφέρει δαίμονα που λέγεται Μίζερι στο Λος Άντζελες και στην ευρύτερη περιοχή,' είπε μετά από μερικά λεπτά. 'Άφησε με να τσεκάρω και τον εξωτερικό σκληρό δίσκο που έχω και να ρίξω μια ματιά σε όλους τους φακέλους.'

Άκουσε τον Ζάκαρι να μιλάει σε κάποιον στο βάθος και κατάλαβε πως ήταν ο Τρέβορ, μέχρι που άκουσε ακόμη μια φωνή από μέσα.

'Σε ποιον μιλάς;' Ρώτησε με περιέργεια.

'Το καινούριο μέλος της ομάδας μας, τον Τσαντ,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Είναι τοπικός μπάτσος που ξέρει λίγα παραπάνω από όσα θα έπρεπε, οπότε τον βάλαμε στην ομάδα για να προστατέψει τη μάζα, και λέγοντας μάζα εννοώ τους άλλους ηλίθιους με τους οποίους δουλεύει.'

Η Αντζέλικα γέλασε, 'Είναι μάλλον χειρότερα εκεί έξω.'

'Όχι και τόσο,' είπε ο Ζάκαρι.

'Εντάξει,' είπε η Αντζέλικα. 'Τα έχω όλα μπροστά μου, να ρίξω μια ματιά και να δω τι γίνεται και τι θα βρω.'

'Εννοείς δηλαδή πως δε γνωρίζεις;' Ο Ζάκαρι ρώτησε έκπληκτος.

Η Αντζέλικα αναστέναξε, 'Ξέρεις πως είμαι. Ξεχνάω ακόμη και το κεφάλι μου, καλά που είναι καρφωμένο πάνω μου. Δεν είχα την ευκαιρία να ερευνήσω όλα αυτά τα στοιχεία.'

'Ναι, όντως τα κατέβασες από το δίκτυο βιαστικά.' Είπε ο Ζάκαρι και αναστέναξε. 'Καλές στιγμές, καλές στιγμές.'

Η Αντζέλικα συνέδεσε τον σκληρό δίσκο, πληκτρολόγησε μια λέξη και πάτησε το κουμπί για να αρχίσει η αναζήτηση.

'Φαντάζομαι πως δε συμπεριφέρεσαι σαν καλό παιδί.' 'Ρώτησε η Αντζέλικα ακουμπώντας πίσω στον καναπέ της καθώς ο υπολογιστής φόρτωνε.

'Φυσικά και όχι,' γέλασε ο Ζάκαρι. 'Μπορείς να με πάρεις παντού μαζί σου, θυμάσαι;'

Η Αντζέλικα έκανε ένα μορφασμό καθώς θυμήθηκε πριν από μερικούς μήνες όταν είχαν πάει σε μια δεξίωση κυνηγώντας έναν τετράχρονο λυκάνθρωπο που είχε χαθεί και δεν ήταν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Μέχρι το τέλος της νύχτας, ο Ζάκαρι είχε χάσει το παντελόνι του γιατί ο λυκάνθρωπος είχε αλλάξει μορφή όταν ένα παιδάκι άρχισε να τσιρίζει και το έκανε κομματάκια.

Το πιο αστείο ήταν πως ο Ζάκαρι δεν είχε βγάλει άχνα, απλώς τους πήρε από εκεί και περιφερόταν χωρίς παντελόνι μέσα στον κόσμο μόνο με το εσώρουχο του από κάτω και από πάνω με το πουκάμισο και το σακάκι του σμόκιν του Η Αντζέλικα δεν ήξερε αν πρέπει να ντραπεί ή να ξεσπάσει σε γέλια. Βλέποντας τα πόδια του Ζάκαρι με τις κάλτσες ως το γόνατο και τα κυριλέ παπούτσια του, κόντεψε να πέσει κάτω από τα γέλια όταν αρκετές από τις νεαρές κυρίες τον περιτριγύρισαν για να χορέψει μαζί τους.

Ο υπολογιστής της έκανε έναν θόρυβο και εκείνη κάθισε με ίσια πλάτη για να δει το αποτέλεσμα της έρευνας.

'Βρήκες κάτι;' Ρώτησε ο Ζάκαρι.

Η Αντζέλικα άνοιξε μερικούς φακέλους που είχαν την λέξη Μίζερι και άρχισε να διαβάζει. Καθώς διάβαζε, της έπεσε το τσιγάρο από το χέρι και προσγειώθηκε στο πόδι της.

'Άουτς, ανάθεμα το!' Είπε, σήκωσε το τσιγάρο και το έσβησε.

'Όλα καλά;' Ο Ζάκαρι συνοφρυώθηκε ανήσυχος και σήκωσε το χέρι του μόλις ο Τρέβορ ρώτησε να μάθει τι συνέβη.

Η Αντζέλικα διάβασε ξανά τις πληροφορίες για να σιγουρευτεί. 'Έρχομαι με την επόμενη πτήση,' τον πληροφόρησε πριν τραβήξει το τηλέφωνο από το αυτί της και το κλείσει. Δεν περίμενε να ακούσει καμία από τις ερωτήσεις του Ζάκαρι, έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε ξανά την οθόνη του υπολογιστή της. Δεν ήταν αυτά που διάβασε που την έκαναν να είναι σίγουρη πως τα πράγματα ήταν επικίνδυνα...ήταν το γεγονός πως ο επικεφαλής της ομάδας την είχε κλειδώσει έξω από το φάκελο.

Αν ο Στορμ κρατούσε μυστικά…τότε εκείνη ήθελε να ξέρει το γιατί.




Κεφάλαιο 2


Ο Άντονι βημάτιζε αδιάκοπα στο μαρμάρινο πάτωμα του γραφείου του. Πέρασε το χέρι του μέσα από τα σκούρα μαλλιά του, μπερδεμένος και θυμωμένος. Ήξερε πως είχε χάσει την ψυχραιμία του όταν σκότωσε τον Άρθουρ και τώρα είχε σχεδόν χάσει το πλεονέκτημα για να δέσει την Τζούελ μαζί του και να την κάνει ταίρι του...όχι ότι αυτό θα τον σταματούσε.

Ήθελε να παραμείνει ήρεμος...αλλά όταν ο Άρθουρ ανέφερε τον πατέρα του, ο λυκάνθρωπος μέσα του βγήκε στην επιφάνεια και διαλύθηκαν όλα. Τώρα ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει διαφορετικού είδους εξαναγκασμό για την υποψήφια νύφη του που το είχε βάλει στα πόδια. Το μόνο του πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να την βρει πρώτα.

Κάποιος χτύπησε την πόρτα και ο Άντονι σταμάτησε να βηματίζει, ίσιωσε τα μαλλιά του και τα ρούχα του. Ήταν ο Άλφα και έπρεπε να διατηρεί άψογη την εμφάνιση του.

'Περάστε,' είπε με παγωμένη φωνή.

Η πόρτα άνοιξε και ένας από τους λύκους του μπήκε μέσα, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

'Τι ανακάλυψες;' Ρώτησε ο Άντονι.

Το μέλος της αγέλης φαινόταν πολύ νευρικό και ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. 'Έμεινα πίσω όπως με διέταξες για να δω αν ο παπάς επέστρεψε στην εκκλησία. Δε πέρασε πολύ ώρα και ξαφνικά έγινε χαμός και στην εκκλησία και στο νεκροταφείο από πίσω της. Άνθρωποι από το πουθενά εμφανίστηκαν, δεξιά και αριστερά.' Έκανε μια παύση και κατάπιε νευρικά πριν προσθέσει, 'Τότε πρόσεξα πως η Τζούελ ήταν μαζί τους.'

'Και λοιπόν που είναι;' Ο Άντονι απαίτησε να μάθει καθώς προχωρούσε προς το μέρος του λύκου με μεγάλες δρασκελιές. 'Γιατί δεν την έφερες πίσω μαζί σου;'

Ο λύκος έκανε προς τα πίσω με πανικό στα μάτια του, γνωρίζοντας καλά πως το να φέρνεις κακά νέα στον Άλφα δεν ήταν καλό πράγμα. 'Δε μπορούσα,' είπε τρέμοντας από το φόβο.

Το χέρι του Άντονι τινάχτηκε απότομα πιάνοντας τον λύκο από το λαιμό και σηκώνοντας τον στον αέρα. 'Είσαι λυκάνθρωπος. Γιατί δεν την πήρες απλώς με το ζόρι;'

'Ήταν περικυκλωμένη από λυκανθρώπους...ήταν πάρα πολλοί,' εξήγησε ο λύκος, σηκώνοντας τα χέρια του προσπαθώντας να μειώσει λίγο την πίεση γύρω από το λαιμό του.

Το χέρι του Άντονι έσφιξε και τα μάτια του άλλαξαν σε χρυσαφί χρώμα. Ο αδελφός του είχε γυρίσει τελικά από την Ιταλία, ήταν σίγουρος γι' αυτό. 'Δε σου έμαθα να πολεμάς άλλη αγέλη μόνος σου;' Ο αδελφός μου δεν πιάνει μια μπροστά σου. Ήταν ψέματα. Ο λύκος πιθανότατα θα βρισκόταν σε κάποιο χαντάκι νεκρός αν τολμούσε να τα βάλει με τον Αντρέα Βαλάτσι.

'Δεν ήταν λύκοι,' είπε ξέπνοα ο λύκος προσπαθώντας να πάρει ανάσα.

Ο Άντονι έστρεψε την προσοχή του πίσω στον άντρα που πνιγόταν και έβγαλε το χέρι του από το λαιμό του, βλέποντας πως παραλίγο θα τον σκότωνε. 'Ποιος ήταν;' Απαίτησε να μάθει καταπιέζοντας λίγο την οργή που ένιωθε.

Ο λύκος βρισκόταν πεσμένος στο πάτωμα προσπαθώντας να αναπνεύσει. Σηκώθηκε με δυσκολία στα τέσσερα προτού ξαναπέσει με το μέτωπο να ακουμπά στο κρύο μαρμάρινο πάτωμα. Αποκάλυψε το πίσω μέρος του λαιμού του δείχνοντας υποταγή στον αρχηγό του και ευχόταν να το είχε βάλει στα πόδια όταν είχε την ευκαιρία.

'Γάτες...μύρισα γάτες,' είπε μετά από λίγα δευτερόλεπτα, 'Κούγκαρ και τζάγκουαρ...πολλά.' Σήκωσε το κεφάλι του και είδε τα μάτια του Άντονι να σμίγουν απειλητικά. Γρήγορα πρόσθεσε, 'Υπήρχε ένα κούγκαρ που ήταν συνέχεια δίπλα της. Το μέρος ήταν γεμάτο από βρικόλακες επίσης. Ένα κομμάτι της εκκλησίας ανατινάχτηκε και μετά εμφανίστηκε και ένα μπατσικό.'

Ο Άντονι στάθηκε εκεί προσπαθώντας να καταλαγιάσει τον θυμό του. Όμως, όσο στεκόταν τόσο πιο πολύ εκνευριζόταν. Το σχέδιο του να αρπάξει το ταίρι του που είχε ξεφύγει γινόταν συνέχεια σκατά είτε από δικά του λάθη ή από λάθη που έκαναν οι άσχετοι κατώτεροι του.

Έκανε νόημα στους προσωπικούς του φρουρούς να πλησιάσουν. 'Να τον πάτε κάτω στο υπόγειο για να τιμωρηθεί για την αποτυχία του.

Ο λύκος σηκώθηκε στα γόνατα με παρακλητική έκφραση στο πρόσωπο του. Είχε ακούσει ιστορίες για το υπόγειο και τι γινόταν εκεί. Κάποιοι από τους λύκους είχαν επιβιώσει τα βασανιστήρια αλλά ακόμη είχαν τις ουλές στα σώματα τους που έδειχναν τι πέρασαν εκεί. Κλαψούρισε όταν οι φρουροί τον άρπαξαν από τα μπράτσα και τον σήκωσαν.

Οι φρουροί δεν κοίταξαν καν το πρόσωπο του, ούτε είπαν τίποτα καθησυχαστικό ή υποτιμητικό. Αν ήταν στο χέρι τους, θα τον είχαν αφήσει να φύγει. Για εκείνους, η Τζούελ είχε κάθε λόγο να τρέξει μακριά από τον Άλφα τους. Ήταν δυστυχισμένη και παρά τις προσπάθειες του Άντονι, δεν θα τον αγαπούσε ποτέ. Το να ζεις έτσι, να ακμάζεις από τη δυστυχία των άλλων δεν ήταν ο αληθινός τρόπος ζωής των λυκανθρώπων... ήταν ο τρόπος της Μαφίας.

Κάποτε, προστάτευαν την ανθρωπότητα από το κακό που απειλούσε να κατακτήσει τον κόσμο. Τώρα, με εξαίρεση κάποιες φυλές που βρισκόταν στις ΗΠΑ και σε κάποια μέρη του εξωτερικού, αυτοί ήταν το κακό. Δεν ήταν παράλογο που οι θνητοί έκαναν ταινίες που τους παρουσίαζαν ως λυσσασμένα σκυλιά που προκαλούν θάνατο και καταστροφή.

Ο Άντονι ακολούθησε τους φρουρούς στο υπόγειο και γέλασε σαρκαστικά όταν ο νεαρός λυκάνθρωπος κλαψούρισε σιγανά. Το υπόγειο της έπαυλης είχε μεταμορφωθεί σε ένα τεράστιο θάλαμο βασανιστηρίων. Αλυσίδες κρεμόταν από τον απέναντι τοίχο με χειροπέδες για να κρατούν όποιον ήταν εκεί κολλημένο πάνω στην κρύα πέτρα του τοίχου.

Από τα δεξιά υπήρχε ένα τραπέζι γεμάτο με μαστίγια σε διάφορα μεγέθη. Ένα καζάνι πάνω σε φωτιά που έκαιγε και μέσα του υπήρχαν σίδερα, το χρησιμοποιούσαν για να μαρκάρουν, κάτι που ο Άντονι χρησιμοποιούσε σπάνια. Τέλος, στον τοίχο απέναντι ακριβώς υπήρχε μια σειρά από κελιά μέσα στα οποία ήταν φυλακισμένοι κάποιοι.

Μερικοί λυκάνθρωποι κινήθηκαν μέσα στις σκιές ετοιμάζοντας περισσότερα μηχανήματα, για έναν ιδιαίτερο καλεσμένο τον οποίο ο Άντονι είχε την τύχη να πιάσει λίγες εβδομάδες πριν. Σταμάτησαν και κοίταξαν με περιέργεια όταν ο Άλφα τους μπήκε στο θάλαμο με τους φρουρούς του και έναν καινούριο λύκο που έπρεπε να συμμορφωθεί.

Ο Άντονι στάθηκε πίσω καθώς οι φρουροί πέρασαν τις χειροπέδες, έδεσαν τον λύκο στον τοίχο και έφυγαν από τη μέση μόλις τελείωσαν.

'Τι θέλεις να κάνουμε, Άρχοντα Άντονι;' Ρώτησαν οι γηραιότεροι λύκοι.

'Θέλω να σιγουρευτείτε πως ο συγκεκριμένος θα πάρει το μάθημά του, Μπόρις,' απάντησε ο Άντονι. 'Απέτυχε να φέρει τη νύφη μου πίσω, και πρέπει να μάθει πως δεν ανέχομαι την αποτυχία.'

Ο Μπόρις κοίταξε το αγόρι πίσω τους και αναστέναξε σιωπηλά. 'Μα είναι μόνο ένα μικρό αγόρι.'

'Τότε λοιπόν θα μάθει εύκολα,' είπε ο Άντονι χωρίς κανένα συναίσθημα στη φωνή του.

Ο Μπόρις σήκωσε το χέρι του που ήταν γεμάτο ουλές και έκανε νόημα στους άλλους λυκανθρώπους. Εκείνοι πλησίασαν και έσκισαν το πουκάμισο του νεαρού λύκου. Ο Μπόρις σήκωσε ένα από τα μαστίγια, αυτό με τα εννιά λουριά και το τίναξε στον αέρα. Ο δεμένος λύκος ζάρωσε και ο Άντονι χαμογέλασε σατανικά.

Ο Μπόρις στάθηκε λίγα μέτρα πίσω από τον νεαρό δεμένο λύκο και τίναξε το μαστίγιο στην πλάτη του. Ο νεαρός λύκος ούρλιαξε μόλις το μαστίγιο χτύπησε την πλάτη του. Τα ουρλιαχτά συνεχίστηκαν καθώς ο Μπόρις συνέχισε να χτυπά το κάποτε άψογο δέρμα του αγοριού. Τελικά, σταμάτησε και ένας άλλος λυκάνθρωπος πήρε τη θέση του κρατώντας ένα μεγάλο μπολ γεμάτο αλάτι. Ακολούθησαν ακόμη περισσότερα ουρλιαχτά και κραυγές καθώς το αλάτι έπεφτε πάνω στις ανοιχτές πληγές.

Ο νεαρός λύκος έπεσε αποκαμωμένος πάνω στον τοίχο πιστεύοντας πως το βασανιστήριο του είχε τελειώσει, αλλά άρχισε να ουρλιάζει ξανά μόλις το μαστίγωμα ξεκίνησε από την αρχή...με τη διαφορά πως είχαν προστεθεί άλλα δυο λουριά στο μαστίγιο.

Ο Άντονι σήκωσε το δεξί του χέρι έτσι ώστε να μπορεί να βλέπει καλύτερα και συνοφρυώθηκε όταν είδε πως έπρεπε να λιμάρει ξανά τα νύχια του. Ανασηκώνοντας τους ώμους του, έφυγε από το θέαμα και πήγε στο πιο μακρινό κελί στο τέλος του υπογείου. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του όταν άκουσε τις βαριές αλυσίδες να τρίζουν.

Ο άντρας μέσα στο κελί σηκώθηκε όρθιος προσπαθώντας να τραβήξει τις αλυσίδες και να φτάσει κοντά στον Άντονι.

Η κακή διάθεση του Άντονι ξαφνικά εξαφανίστηκε βλέποντας το περήφανο αρσενικό μέσα στο κελί. Το χαμόγελο του έγινε πιο πλατύ όταν σκέφτηκε έναν τρόπο να πάρει την Τζούελ πίσω στην αγκαλιά του και μακριά από τα κούγκαρ στα οποία είχε βρει καταφύγιο.

'Χαίρομαι που σε πυροβόλησα μόνο μια φορά Μάικλ... μου είσαι μάλλον χρήσιμος σε κάτι.'



*****



Η Τάμπαθα κοίταξε ολόγυρα το διαμέρισμα που μοιραζόταν με τον Κρις και ανατρίχιασε. Συνήθως δεν την πείραζε να είναι μόνη, για πολλούς λόγους, αλλά απόψε δε μπορούσε να το διαχειριστεί. Κοίταζε έξω από το παράθυρο όποτε άκουγε έναν ήχο πιστεύοντας πως ο Κρις είχε επιστρέψει. Σκεφτόταν πως ήταν καλά όταν η Ένβι και ο Ντέβον την άφησαν στο σπίτι, στο δρόμο τους για το σπίτι του Τσαντ, αλλά τώρα αντιλαμβανόταν πόσο είχε ανάγκη την παρέα τους.

Η Ένβι την είχε ρωτήσει αν ήθελε να πάει μαζί τους, στην περίπτωση που χρειαζόταν βοήθεια για να αντιμετωπίσει τον αδελφό της. Αλλά, η Τάμπι είχε σκεφτεί πως ίσως ο Κρις γύριζε σπίτι σύντομα και ήθελε να τον ρωτήσει τι συνέβη, γι' αυτό δεν αποδέχτηκε την πρόσκληση της Ένβι...και τώρα ευχόταν να είχε πάει μαζί τους.

Σκεφτόταν τον Κρις και οι σκέψεις της πήγαν στον Ντιν και πως είχε συμπεριφερθεί στην εκκλησία. Μπορούσε ακόμη να δει το ύφος στο πρόσωπο του όταν είδε τον Κέιν.

Η Τάμπαθα κούνησε το κεφάλι της όταν η εικόνα του Κέιν εμφανίστηκε στο μυαλό της, προσπαθώντας να μην τον σκέφτεται. Βλέποντας τον κάτω, νεκρό, είχε διαλύσει κάτι στην καρδιά της και στην ψυχή της. Δεν καταλάβαινε γιατί, αλλά η σκέψη και μόνο ότι είχε πεθάνει, την έκανε να θέλει να ξαπλώσει κάτω και να κουλουριαστεί σαν μπάλα.

'Σύνελθε,' ψιθύρισε για να σπάσει την σιωπή. 'Πρέπει να κάνεις κάτι για να ξεχαστείς.'

Σηκώνοντας το τηλέφωνο αποφάσισε να καλέσει τον Τζέισον στη δουλειά για να δει μήπως έγινε τίποτα ασυνήθιστο από την ώρα που ο Κρις είχε πάει στη Φλόριντα.

Το τηλέφωνο χτύπησε τρεις φορές πριν το απαντήσουν.

'Δασική Προστασία, Αξιωματικός Φοξ στο τηλέφωνο,' ακούστηκε μια σέξι φωνή.

'Έλα Τζέισον, η Τάμπι είμαι.' Χαμογέλασε για πρώτη φορά από την ώρα που είχε μπει στο σπίτι.

'Τάμπι;' Ο Τζέισον έβγαλε μια κραυγή και η Τάμπι άκουσε κάτι να πέφτει, μάλλον η καρέκλα, γιατί συνήθως ο Τζέισον καθόταν με τη καρέκλα να γέρνει προς τα πίσω και να στηρίζεται μόνο στα δυο πόδια. 'Που στα κομμάτια ήσουν;'

'Ο Κρις σχεδόν απήγαγε εμένα και την Ένβι και μας πήγε στη Φλόριντα για μερικές μέρες.' Απάντησε η Τάμπι. 'Μόλις γύρισα σπίτι και σκέφτηκα να τηλεφωνήσω για να μάθω τι έχασα.'

Ο Τζέισον αναστέναξε, 'εκτός από τα συνηθισμένα περίεργα που συμβαίνουν, δεν έχασες και πολλά. Το μόνο συναρπαστικό που συνέβη είναι τις προάλλες το βράδυ που μας πήρε τηλέφωνο ένας τρελάρας.'

Η Τάμπι χαμογέλασε και κάθισε στον καναπέ της. 'Για πες!'

'Ο Τζέικομπ και εγώ καθόμασταν εδώ, ήταν ήσυχη βραδιά και ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα και ήταν ένας τύπος που άρχισε να μου λέει πως είδε ένα τζάγκουαρ να κυνηγάει ένα κούγκαρ μέσα στην πόλη με ένα κινητό τηλέφωνο δεμένο γύρω από τα πόδια του.'

Η Τάμπαθα δεν άντεξε και άρχισε να γελάει. Αν ήταν στη θέση του Τζέισον πριν από μερικές εβδομάδες, θα σκεφτόταν ακριβώς το ίδιο πράγμα. 'Ωραία πράγματα,' αναφώνησε.

'Εμένα μου λες;' είπε ο Τζέισον χαχανίζοντας. 'Ο Τζέικομπ και εγώ βάζουμε στοιχήματα αν θα υπάρχουν και γραπτά μηνύματα όταν βρούμε τον ταραξία.'

'Είσαι σίγουρος ότι δε πίνεις κανένα από τα σπέσιαλ κοκτέιλ της Κατ;' Ρώτησε η Τάμπι γελώντας.

'Δε πίνω ποτέ εν ώρα υπηρεσίας!' Αναφώνησε ο Τζέισον και η Τάμπαθα άκουσε το γέλιο του Τζέικομπ από το βάθος. 'Λοιπόν πότε θα επιστρέψεις στη δουλειά;'

Η Τάμπαθα ανασήκωσε τους ώμους της, 'δε ξέρω ακόμη.' Χρειάζομαι μερικές μέρες ακόμα και έχω αρκετές μέρες άδειας να σπαταλήσω.

'Τέλεια, παρόλαυτα μας λείπεις. Δεν είναι το ίδιο χωρίς το όμορφο προσωπάκι σου που φωτίζει το μέρος αυτό. Το μόνο που έχω τώρα είναι ο Τζέικομπ και δεν είναι και τόσο της προκοπής όταν τον κοιτάς.'

'Και εμένα μου λείψατε παιδιά,' είπε η Τάμπι και το εννοούσε. 'Θα βρεθούμε σε μερικές μέρες.'

Ο Τζέισον σώπασε για λίγο και η Τάμπαθα ενστικτωδώς γνώριζε τι θα ρωτήσει. 'Πως είναι η ΄Ενβι;'

'Καλά είναι και αυτή. Όπως εγώ, χρειάζεται και εκείνη μερικές μέρες μακριά.' Δάγκωσε το κάτω χείλος της όταν επακολούθησε σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα.

'Είναι αλήθεια;' ρώτησε ο Τζέισον.

'Τι να είναι αλήθεια;' Η Τάμπαθα προσπάθησε να φανεί ότι δεν έχει ιδέα για ποιο πράγμα τη ρωτούσε.

'Είναι αλήθεια πως η Ένβι βγαίνει με τον Ντέβον Σάντος;' Ο Τζέισον έσφιξε το τηλέφωνο τόσο δυνατά που οι αρθρώσεις στα δάχτυλα του άσπρισαν.

Η Τάμπαθα αναστέναξε, ήξερε πως αυτό θα πληγώσει πολύ τον Τζέισον αλλά ως ένα σημείο ήταν και δικό του φταίξιμο. Κάποιος τόσο ωραίος όπως εκείνος δεν έπρεπε να είναι κολλημένος με το μόνο κορίτσι το οποίο τον έβλεπε ως καλύτερο φίλο και αδελφό.

'Ναι, είναι αλήθεια.' Είπε η Τάμπαθα μαλακά. 'Ξέρω πως δεν είχε σκοπό να σε πληγώσει. Σε αγαπάει...ξέρεις.'

Ο Τζέισον αναστέναξε ήρεμα και η Τάμπαθα τον λυπήθηκε. Κυνηγούσε την Ένβι τόσο καιρό και ήταν το μόνο κορίτσι το οποίο είχε κοιτάξει ποτέ. Τώρα δεν είχε καμία ελπίδα πια μαζί της αλλά η Τάμπαθα δεν είχε σκοπό να του το πει αυτό. Αυτό ήταν δουλειά της Ένβι.

'Το ξέρω πως δεν ήθελε να με πληγώσει,' είπε ο Τζέισον μετά από λίγο. 'Φαντάζομαι πως θα έπρεπε να το είχα πάρει χαμπάρι όταν εκείνη δεν καταλάβαινε καν πως φλέρταρα μαζί της.'

'Το καταλάβαινε, Τζέισον,' είπε η Τάμπαθα. 'Αλλά δεν ήθελε να χαλάσει τη φιλία σας.'

Ο Τζέισον μουρμούρισε, 'Ναι, το πιο πιθανό είναι να τη χαλούσε, αλλά δε μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που κάνει όνειρα, σωστά;'

'Μπορώ να σε κατηγορήσω για πολλά πράγματα,' άκουσε η Τάμπαθα τον Τζέικομπ να λέει από το βάθος.

'Εσύ να βγάλεις το σκασμό,' γρύλισε ο Τζέισον φιλικά και η Τάμπαθα τον άκουσε να κοπανάει την καρέκλα στο πάτωμα στην αρχική της σωστή θέση. 'Τάμπαθα, θα σε πάρω μετά.' Το παιδάκι εδώ άρχισε να μου πετάει χαρτάκια.'

Η Τάμπαθα χαχάνισε και κούνησε το κεφάλι της, 'Έγινε, τα λέμε μετά.'

Έκλεισε το τηλέφωνο και κάθισε για λίγο κρατώντας το στο χέρι πριν το βάλει πίσω στη φόρτιση. Κοίταξε γύρω της στο διαμέρισμα ξανά, και δεν ένιωθε πια τόσο μόνη. Ο Τζέισον θα χρειαζόταν τη φιλία της τώρα περισσότερο από ποτέ και το να την έχει κάποιος ανάγκη την έκανε να αισθάνεται μεγαλύτερη σταθερότητα.

Σηκώθηκε, τέντωσε τα χέρια της πίσω από το κεφάλι της και προχώρησε στο χολ που οδηγούσε στο δωμάτιο της. Ξεντύθηκε και φόρεσε ένα αντρικό μποξεράκι και ένα μπλουζάκι πριν βουλιάξει στο μαλακό, γνώριμο, δροσερό κρεβατάκι της.

Αυτή τη φορά δεν σταμάτησε την ανάμνηση στο μυαλό της καθώς βυθιζόταν στον ύπνο. Άλλωστε, έπρεπε να καταλάβει τι συνέβη, και δε θα έφευγε η εικόνα μέχρι να καταλάβει...οπότε γιατί να το πολεμήσει; Βυθίστηκε στο σκοτάδι του ύπνου βλέποντας ακόμη την εκκλησία και τα μάτια του Κέιν.



*****



Η Τζούελ βημάτιζε πάνω κάτω στο δωμάτιο του Στίβεν. Είχε σταυρώσει τα χέρια της στο στήθος της και έτρωγε τα νύχια της, κάτι που είχε να κάνει από όταν ήταν μικρό παιδί.

'Εγώ φταίω,' είπε μαλακά προσπαθώντας να βγάλει από το μυαλό της την εικόνα του πατέρα της, σταυρωμένο πάνω από την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας στην οποία πήγαινε όλη του τη ζωή. Πόσες φορές είχε προσευχηθεί ακριβώς κάτω από εκεί που είχε πεθάνει; Ήξερε πως ο Άντονι ήταν διεστραμμένος αλλά αυτό ήταν και σαδιστικό.

Ο Στίβεν παρακολουθούσε τη γυναίκα να βηματίζει πέρα δώθε και μπορούσε να δει τα χείλη της να κινούνται χωρίς να βγαίνει ήχος από το στόμα της, καθώς το μυαλό της έτρεχε και παραμιλούσε. Άπλωσε το χέρι του και το ακούμπησε μαλακά στον ώμο της σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει. 'Τζούελ, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δικό σου λάθος.'

Κοίταξε το χέρι του και μετά κοίταξε και τον ίδιο. 'Έχεις λίγο δίκιο. Είναι δικό σου λάθος όσο είναι και δικό μου. Και τώρα ο μπαμπάς είναι νεκρός, δεν είμαι αναγκασμένη να παντρευτώ τον Άντονι πια και σίγουρα δεν είμαι υποχρεωμένη να παραμείνω παντρεμένη μαζί σου.'

Η Τζούελ απομακρύνθηκε και το χέρι του έπεσε στο κενό. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν τώρα ήταν να συγχωρεθεί για της αμαρτίες της...ήταν ένοχη εντελώς. Είχε δώσει τα καρφιά στον Άντονι για να σταυρώσει τον πατέρα της.

Ο Στίβεν δε θα το παραδεχόταν αλλά τα λόγια της τον πόνεσαν βαθιά. Απάντησε με το μόνο τρόπο που ήξερε, πως αυτή τη στιγμή μάλλον δεν ήθελε εκείνη να ακούσει λόγια καλοσύνης και δεν ήθελε κανέναν να της δώσει κουράγιο.

'Πιστεύεις ειλικρινά πως ο Άντονι θα σταματήσει να σε ψάχνει επειδή σκότωσε τον πατέρα σου;' Φώναξε ο Στίβεν. Ήξερε πως είχε δίκιο και πως εκείνη δε θα τον άκουγε.

'Σκότωσε τον πατέρα μου...ήμουν με το διάβολο τόσο καιρό γιατί ήθελα να είναι ο πατέρας μου ζωντανός και ασφαλής. Αν ο Άντονι τολμήσει να έρθει κοντά μου, θα του τινάξω τα μυαλά στον αέρα.' Η Τζούελ αισθανόταν τόσο παράξενα. Ένιωθε απόλυτα ήρεμη εξωτερικά αλλά έτρεμε σαν τρελή από μέσα της.

Είχε κλάψει για ώρες αλλά ο θυμός τελικά την έκανε να συνέλθει. Αρκετά με τα δάκρυα. Τώρα ήταν καιρός να πάρει πίσω τη ζωή της. Είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο για να παγιδεύσει τον Άντονι, και προσευχόταν ο Στίβεν να είχε δίκιο... ότι ο Άντονι θα έρθει να την βρει, και ήταν έτοιμη για εκείνον.

'Δε μπορώ να σε αφήσω να φύγεις,' την ενημέρωσε ο Στίβεν. Αν δεν επρόκειτο να προστατέψει τον εαυτό της, τότε αυτός ως ταίρι της θα έπρεπε να το κάνει για εκείνη. Τα βαμμένα με κόκκινο περίγραμμα μάτια της κοίταξαν έντονα μέσα στα δικά του.

'Τότε δεν είσαι καλύτερος από τον Άντονι και θα σε μισώ για όλη μου τη ζωή,' είπε με πείσμα. Ήθελε ο Στίβεν να θυμώσει μαζί της να την πετάξει έξω και να μην έχει καμία ευθύνη για εκείνη. Αν προσπαθούσε να την προστατέψει...τότε ο Άντονι μάλλον θα τον σκότωνε με τον ίδιο τρόπο που είχε σκοτώσει και τον πατέρα της. Δεν ήθελε να είναι υπεύθυνη για άλλους απαίσιους θανάτους εκτός και αν ήταν του ίδιου του Άντονι...σε εκείνη την περίπτωση ευχαρίστως να ήταν εκείνη υπαίτια.

Ο Στίβεν την κοίταξε για λίγο και μετά άνοιξε την πόρτα και στάθηκε δίπλα της. 'Φύγε λοιπόν. Προσφέρομαι να σε προστατέψω και εσύ θέλεις να βγεις έξω για κυνήγι; Φύγε, και για να δούμε πόσο μακριά θα πας ενάντια σε κάτι που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πως να το σκοτώσεις.' Ο Στίβεν χαμογέλασε χαιρέκακα,' Για να ξέρεις, οι ταινίες δεν είναι τίποτα μπροστά στην πραγματικότητα, είναι ένα μάτσο μαλακίες.

'Εσύ θα ξέρεις καλύτερα!' Η Τζούελ φώναξε και προχώρησε μερικά βήματα. Γιατί προσπαθούσε να τη σώσει; Δεν καταλάβαινε πως αυτό θα ήταν ο θάνατος του;

Ο Στίβεν έκλεισε τα μάτια του και κοίταξε μακριά. 'Ναι, ξέρω καλύτερα...έτσι δεν είναι;' Είπε κοροϊδευτικά και κοίταξε πίσω καθώς η Τζούελ προσπάθησε να περάσει δίπλα του. Πανικοβλημένος, ο Στίβεν την έπιασε από τη μέση και την τράβηξε κοντά του, 'Διάολε, περίμενε!' Παραδέχτηκε.

Η Τζούελ άρχισε να τινάζεται αλλά εκείνος την έσφιγγε όλο και περισσότερο στο στήθος του. 'Αν θέλεις να του στήσεις παγίδα καλώς, αλλά δε μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Άφησε μας να σε βοηθήσουμε.'

Η Τζούελ τον έσπρωξε και έκανε πίσω για να μπορεί να τον βλέπει. 'Γιατί; Για να σε κρεμάσει και σένα σε κάποιον σταυρό;' Ήθελε να ουρλιάξει καθώς έκανε εικόνα το θέαμα. 'Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο.'

Δεν ήταν σίγουρη για το τι ένιωθε για τον Στίβεν αλλά και μόνο η σκέψη εκείνος να πεθαίνει την έκανε να αισθάνεται σαν κάποιος να την μαχαιρώνει στο στήθος. 'Αν με αφήσεις να φύγω τώρα, τότε ο Άντονι δεν έχει κανένα λόγο να σε κυνηγήσει.' Τον άρπαξε από το πουκάμισο με τα μικρά της χέρια. 'Θα είσαι ασφαλής...και ζωντανός.'

'Θα με κυνηγήσει έτσι κι αλλιώς,' την πληροφόρησε ο Στίβεν και πέρασε τα δάχτυλα του πάνω από το σημείο που την είχε μαρκάρει ως ταίρι του. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι εκείνη ανατρίχιασε από το άγγιγμα του. 'Όπως είπα πριν, αυτή είναι η αληθινή ζωή. Αν πας πίσω σε εκείνον και δει το μαρκάρισμα, θα με κυνηγήσει όπως και να 'χει, ότι κι αν πεις, ότι κι αν κάνεις.

Η Τζούελ ακούμπησε πάνω στην σταθερή ζεστασιά που της πρόσφερε και έκλεισε τα μάτια της. Ένιωσε τον θυμό της να υποχωρεί μέσα στην αγκαλιά του και ήθελε να χτυπήσει τα πόδια της κάτω απογοητευμένη. Η θλίψη που ένιωθε για το χαμό του πατέρα της είχε αρχίσει να τη κατακλύζει πάλι αλλά δε θα έκλαιγε.

Ο Στίβεν την αγκάλιασε σφιχτά. Δεν την αδικούσε, για τον τρόπο που φερόταν. Αν ο Άντονι είχε σκοτώσει τον δικό του πατέρα, καμία δύναμη του κόσμου αυτού ή του επόμενου δε θα μπορούσε να τον κρατήσει πίσω.

'Κοίτα, τι λες γι' αυτό;' ρώτησε κάνοντας λίγο πίσω και σηκώνοντας το πρόσωπο της για να συναντήσει το δικό του. 'Έχουμε συνάντηση το πρωί και όλοι θα είναι εκεί. Θα σε βοηθήσουμε να σκεφτείς κάτι καλύτερο από το να παραδοθείς στον Άντονι. Όπως και να ‘χει, μαζί μας θα έχεις ένα στρατό δίπλα σου. Χωρίς εμάς, θα αντιμετωπίσεις μια στρατιά από λυκανθρώπους και ότι και να κάνεις...ο Άντονι θα σε κάνει δική του. Της χάιδεψε το μάγουλο και έψαξε μέσα στη ματιά της, 'Και δε θέλω ο Άντονι να σε κάνει δική του.'

Η Τζούελ χαμήλωσε το κεφάλι της πάνω στο στήθος του Στίβεν και πήρε μια βαθιά, τρεμάμενη ανάσα. Είχε δίκιο. Δεν ήθελε να βρίσκεται πουθενά κοντά σε εκείνο το τέρας μετά από αυτό που είχε κάνει στον πατέρα της. Πίεσε το αυτί της στο στήθος του Στίβεν ακούγοντας το δυνατό και σταθερό του καρδιοχτύπι. Πόσες φορές την είχε σώσει από βρικόλακες, από τον Άντονι και τώρα από τον ανόητο εαυτό της;

'Θα με κρατήσεις αγκαλιά απόψε;' Η Τζούελ ψιθύρισε γνωρίζοντας ότι αν την άφηνε, ο τρόμος που ένιωθε για τα γεγονότα των προηγούμενων ωρών θα επέστρεφε και θα τη στοίχειωνε. Τον κοίταξε και κλείδωσε τη ματιά της μέσα στη δική του σταθερή ματιά. Τα χείλη της μισάνοιξαν με απορία καθώς ένιωσε ένα κύμα ζέστης να περνάει μέσα στο σώμα της.

Πως μπορούσε να ηρεμεί την οργή της και να την κάνει να αισθάνεται σα να έχει πάρει φωτιά την ίδια στιγμή; Έστρεψε γρήγορα αλλού το βλέμμα της για να μην αντιληφθεί εκείνος την απορία της.

Χωρίς να απαντήσει, ο Στίβεν τη σήκωσε στην αγκαλιά του, κλώτσησε την πόρτα με το πόδι του και την έκλεισε, προχώρησε στην άλλη πλευρά του δωματίου της και την ακούμπησε στην άκρη του κρεββατιού. Βγάζοντας τα παπούτσια της, γρήγορα ξεφορτώθηκε και τα δικά του και ξάπλωσε δίπλα της. Άκουσε την κοφτή ανάσα της καθώς την τραβούσε κοντά του για την αγκαλιάσει και να την κρατήσει μέσα στο σώμα του. Θα έπαιρνε λίγο καιρό...αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να φύγει τόσο εύκολα από κοντά του.




Κεφάλαιο 3


Ο Κρις μπήκε στο διαμέρισμα που μοιραζόταν με την Τάμπαθα και κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Είχε ψάξει παντού για τον Ντιν και δεν είχε βρει ίχνος ούτε του Ντιν ούτε του δαίμονα που κυνηγούσε.

Ήξεραν πολύ καλά να κρύβονται αν ήθελαν, όλοι του είδους τους, ήξεραν πως να εξαφανιστούν χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους. Μπορούσε να αισθανθεί τον δαίμονα παντού αλλά δε μπορούσε να τον δει. Μέχρι να ελευθερωθεί δεν είχε αντιληφθεί ότι πάντα μπορούσε να αισθανθεί την παρουσία του. Ένιωθε τις μοχθηρές προθέσεις της σκοτεινής προσωπικότητας ακόμη και μέσα στο σπίτι του...δε του καθόταν καλά στο στομάχι αυτό το συναίσθημα.

Προχωρώντας μέσα στο σκοτεινό διαμέρισμα, ο Κρις πήγε στο δωμάτιο της Τάμπαθα και χαμογέλασε κοιτώντας το αθώο χαμογελαστό πρόσωπο της, έτσι όπως κοιμόταν στο κρεββάτι. Ήταν κουλουριασμένη σαν μικρό γατάκι γύρω από το αγαπημένο της λούτρινο, ένα σκυλάκι Yorkie που είχε τη γλώσσα του κρεμασμένη έξω. Αυτό το λούτρινο ζωάκι ήταν το μόνο απομεινάρι της παιδικής της ζωής. Λίγα χρόνια πριν, είχε αποφασίσει να του μιλήσει για την ιστορία του Σκράπι και πως ο σκύλος είχε εξαφανιστεί όταν είχε πάει διακοπές με τους γονείς της για τελευταία φορά.

Ο Κρίς αναστέναξε και ξάπλωσε δίπλα της στο κρεβάτι, κουλουριασμένος γύρω της σαν προστατευτική κουβέρτα. Αμέσως, η Τάμπαθα κόλλησε πάνω του.

'Βρήκες τον Ντιν;' τον ρώτησε μαλακά.



*****



Ο Κέιν είχε κατορθώσει να ξεφύγει, χαιρόταν που ο Γουόρεν είχε τραβήξει την προσοχή του Μάικλ αρκετή ώρα ώστε να καταφέρει και αυτός να κάνει το ίδιο. Ότι κι αν είχαν κάνει ο Μάικλ και ο Ντιν για να διορθώσουν αυτά που του είχε κάνει η Μίζερι, τον είχε φορτώσει με άπειρη αδρεναλίνη. Ήταν νευρικός και ανήσυχος τώρα και δεν είχε σκοπό να ηρεμήσει, να καθίσει στο γραφείο του Γουόρεν αναπολώντας τον φρικτό δαίμονα που σίγουρα θα του έκανε παρέα στους εφιάλτες του για αρκετό καιρό.

Κοίταξε το σκοτάδι στον ουρανό και κατάλαβε πως δεν αργούσε να ξημερώσει. Θέλοντας να φύγει μακριά από την καρδιά της πόλης, έτρεχε στους δρόμους τόσο γρήγορα, που αν κάποιος παρακολουθούσε δε θα μπορούσε να τον παρατηρήσει ανάμεσα τους. Το κακό ήταν πως τώρα βρισκόταν μίλια μακριά από το σπίτι του Μάικλ.

Ήθελε να δει τον Σκράπι και να κουλουριαστεί στον καναπέ με ένα μπουκάλι καλό κρασί, ένα τεράστιο μπολ πόπκορν και...μια ίσως ανόητη ταινία που θα του αποσπούσε την προσοχή. Ο Κρις κούνησε το κεφάλι του...μα τι στα κομμάτια σκεφτόταν; Ο Σκράπι θα διάλεγε πιθανότατα την ταινία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να ήταν κακό ή και καλό τη συγκεκριμένη στιγμή. Και στους δυο άρεσαν οι ταινίες στις οποίες τα ζώα μπορούσαν να μιλήσουν.

Ο Κέιν μετρίασε ταχύτητα και κοίταξε ολόγυρα την περιοχή όταν κατάλαβε πως κάτι τον είχε βγάλει από το δρόμο του. Στην αρχή σκέφτηκε πως ήταν η Μίζερι αυτή που τον είχε τραβήξει εδώ. Κούνησε το κεφάλι του ξανά και έβγαλε την ιδέα όταν η εικόνα της Τάμπαθα στην εκκλησία εμφανίστηκε στο μυαλό του. Αισθανόταν την παρουσία της και, για πρώτη φορά εκείνη τη νύχτα, ο Κέιν ξέχασε τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι του και μέσα στη ντουλάπα του.

Η Τάμπαθα ήταν η αδελφή ψυχή του και τώρα, που είχε πάρει το αίμα της, η σύνδεση ανάμεσα τους γινόταν ολοένα και δυνατότερη. Ο μόνος λόγος που δε το είχε παρατηρήσει την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ο έκπτωτος...ο Κρις...την είχε πάρει τόσο μακριά του, ο μπάσταρδος. Είχε αρχίσει να αναρωτιέται μήπως υπέφερε από άγχος αποχωρισμού.

Μετακινήθηκε γρήγορα σε αυτό το σημείο της πόλης και βρέθηκε στο σπίτι της σε λίγα λεπτά. Προσγειώθηκε ήσυχα στη σκεπή ενός γειτονικού σπιτιού, κάθισε και την παρακολούθησε μέσα από το παράθυρο του υπνοδωματίου της. Η οξεία όραση του ρούφηξε τον τρόπο που τα μαλλιά της έπεφταν γύρω από το μαξιλάρι και πως τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα καθώς ανέπνεε βαθιά. Πρώτη φορά ένοιωθε τόση ηρεμία μέσα του...μόνο που την έβλεπε να κοιμάται.

Ο Κέιν αναρωτήθηκε πως τον έβλεπε η ίδια. Της έμοιαζε με τα άλλα τέρατα που είχε έρθει αντιμέτωπη ή ονειρευόταν; Είχε άραγε καταλάβει πόσο βαθιά συναισθήματα είχε για εκείνη;

Ήταν σχεδόν έτοιμος να σηκωθεί από τη σκεπή, έτοιμος να πάει σε εκείνη όταν την άκουσε την κραυγή της μέσα στο κεφάλι του. Ο ήχος ερχόταν από τα όνειρα της αλλά ήταν τόσο έντονος που τον έκανε να σταματήσει, καθώς του θύμισε τον τρόπο που είχε φωνάξει όταν ήταν μικρό παιδάκι, πολλά χρόνια πριν. Μέχρι τώρα το μόνο που έκανε ήταν να της προκαλεί πόνο...να ματώνει για αυτόν.

Ο Κέιν σηκώθηκε για να φύγει όταν είδε την πόρτα του δωματίου της Τάμπαθα να ανοίγει. Οι μύες του τεντώθηκαν έτοιμος να επιτεθεί στον εισβολέα όταν είδε τον έκπτωτο, τον Κρις, να μπαίνει στο δωμάτιο της Τάμπαθα και να κουλουριάζεται στο κρεβάτι μαζί της. Ο Κέιν μπορούσε να καταλάβει πως ο έκπτωτος ήταν αναστατωμένος αλλά ένιωθε την οργή να φουντώνει βαθιά μέσα του όταν είδε τον Κρις να την αγκαλιάζει και να την κρατά κοντά του, σαν να ήταν εραστές.

Ένιωσε την ηρεμία μέσα του να κομματιάζεται και περισσότερο θυμό να τον γεμίζει καθώς τους παρακολουθούσε. Συγκεντρώθηκε με δυσκολία, και με την έντονη ακοή του άρχισε να ακούει την ψιθυριστή συζήτηση τους. Συνοφρυώθηκε για λίγο μόλις κατάλαβε πως οι δυνάμεις του ήταν πιο έντονες από πριν. Έκπληκτος αντιλήφθηκε πως άκουγε το καρδιοχτύπι τους ακόμη και από αυτή την απόσταση.

'Ο Ντιν δε θέλει να τον βρούμε,' αναστέναξε ο Κρις και αναρωτήθηκε αν ο Ντιν κυνηγούσε τον δαίμονα ή αν κυνηγούσε τον έκπτωτο που ήταν εκεί κάτω μαζί του. Ευχόταν να είχε περιμένει ο Ντιν. Υπήρχε κάτι στην αύρα του άλλου έκπτωτου, που έκανε τον Κρις να μην τον εμπιστεύεται τελείως. Ήλπιζε κατά βάθος πως ο Ντιν θα αποτύγχανε και δε θα έβρισκε κανέναν από τους δυο τους.

'Αναρωτιέμαι τι έγινε,' ψιθύρισε η Τάμπαθα, 'από όσα μου είπαν η Ένβι και ο Ντέβον, ο Ντιν ήταν παγιδευμένος εκεί κάτω σχεδόν όλη τη μέρα.' Δε μπορούσε παρά να σκεφτεί πως ο Κέιν ήξερε πως ήταν επίσης εκεί κάτω με τον δαίμονα και παραλίγο να μην επιβιώσει.

'Θα τον ρωτήσω σίγουρα μόλις τον βρω,' απάντησε ο Κρις μη μπορώντας να κρατήσει την ανησυχία που έβγαινε στη φωνή του.

'Ο Ντιν σε αγαπάει...δε θα μείνει μακριά για πολύ καιρό.' Η Τάμπαθα έκλεισε τα μάτια της ελπίζοντας πως για το καλό του Κρις, να είχε δίκιο.

'Κοιμήσου τώρα,' της ψιθύρισε ο Κρις ελπίζοντας πως είχε δίκιο για τον Ντιν και πως θα επέστρεφε σύντομα. Δεν είχε δει τη μορφή του άλλου έκπτωτου γιατί είχε κινηθεί γρήγορα, αλλά τον αισθάνθηκε για ένα λεπτό πριν η αύρα του δαίμονα υπερισχύσει. Αν και μόνο το συναίσθημα πως είχε διαφύγει τον στοίχειωνε, μπορούσε να φανταστεί πως ένιωθε ο Ντιν.

Οι έκπτωτοι ήταν σπάνιο είδος και όταν βρισκόταν ο ένας κοντά σε κάποιον άλλο το συναίσθημα ήταν πολύ έντονο, έκοβε την ανάσα. Οι περισσότεροι νόμιζαν πως ήταν οι έκπτωτοι άγγελοι όπως έλεγε ο μύθος που είχαν πέσει στη γη για να την προστατέψουν...αλλά οι μύθοι είναι συνήθως η μισή αλήθεια και οι θνητοί την φτιάχνουν όπως θέλουν γιατί έχουν ανάγκη από ήρωες ή πολλές φορές και εχθρούς.

Οι έκπτωτοι είχαν έρθει στη γη από άλλη διάσταση...όπως και οι δαίμονες. Οι θρύλοι ονόμαζαν την άλλη διάσταση Παράδεισο αλλά έκαναν λάθος.

Ο μύθος έλεγε πως οι έκπτωτοι μπορούσαν να καταστρέψουν τους δαίμονες αλλά...αυτό ήταν και πάλι μισή αλήθεια. Η Βίβλος έλεγε πως οι έκπτωτοι είχαν ζευγαρώσει με όμορφες γυναίκες της γης και είχαν τιμωρηθεί γι’ αυτό...και αυτό ήταν πιο κοντά στην αλήθεια από όσα γνώριζαν οι προφήτες.

Ο λόγος που οι έκπτωτοι, όσοι είχαν απομείνει, προσπαθούσαν να μείνουν μακριά από τις γυναίκες της γης ήταν...επειδή το προϊόν του ζευγαρώματος αυτού ήταν η γέννηση ενός δαίμονα. Οι έκπτωτοι δημιουργούσαν τους δαίμονες.

Όταν ο πρώτος έκπτωτος είχε εμφανιστεί υπήρξαν αρκετοί αλλά καθώς άρχισαν να γεννιούνται δαίμονες και να καταστρέφουν όσα οι έκπτωτοι αγαπούσαν, στράφηκαν εναντίον των παιδιών τους και πολέμησαν. Τα νούμερα και από τις δυο πλευρές ελαττώθηκαν κατά πολύ και η σφραγίδα ανάμεσα στις διαστάσεις έκλεινε σιγά σιγά.

Κάποιοι από τους αρχικούς έκπτωτους εξαφανίστηκαν, ίσως έχασαν και τη ζωή τους από τους δαίμονες που είχαν οι ίδιοι φέρει στη ζωή. Οι περισσότεροι από όσους είχαν επιβιώσει επέλεξαν να επιστρέψουν πίσω έτσι ώστε να μην ενδώσουν στον πειρασμό των γυναικών της γης. Αυτοί οι λίγοι που επέστρεψαν, οι ίδιοι έστειλαν νεαρούς πολεμιστές στον κόσμο αυτό για να τον παρακολουθεί...να προστατεύει τους ανθρώπους από τα τέρατα.

Υπήρχε μόνο ένας κανόνας...δεν μπορούσαν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά του κόσμου αυτού σε περίπτωση που τους σκοτώσουν. Ένα παιδί από κάθε ζευγάρωμα είχε τοποθετηθεί σε συγκεκριμένα σημεία ενέργειας της γης και μόνο λίγοι είχαν επιβιώσει τόσο καιρό. Οι θρύλοι έλεγαν πως ήταν αθάνατοι...οι θρύλοι έκαναν λάθος.

Οι έκπτωτοι δεν ήταν αθάνατοι, απλώς ζούσαν πολλά χρόνια...χιλιετίες αν επιβίωναν. Άνθρωποι και δαίμονες μπορούσαν να τους σκοτώσουν, αν και το να τους σκοτώσει ένας άνθρωπος ήταν αρκετά δύσκολο.

Ο Συν γνώριζε τους αληθινούς θρύλους και τους είχε αφήσει κληρονομιά στα 'παιδιά του'. Θυμήθηκε τα μαθήματα που είχε κάνει και ο Κέιν κατάλαβε πόσο αγαπούσε ο Κρις την Τάμπαθα...αρκετά ώστε να μην την κάνει ταίρι του...και αρκετά έτσι ώστε να μη αφήσει κάποιον που πίστευε πως ήταν δαίμονας να την πάρει. Μάλλον δεν ήταν ο μόνος που μπορούσε να κρατήσει καλά ένα σκοτεινό μυστικό. Ο Κέιν χαμογέλασε γνωρίζοντας καλά, και γύρισε για να φύγει.



*****



Η Ένβι και ο Ντέβον περίμεναν στο μπαρ καθώς οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται για τη συνάντηση. Αυτή και η Κατ ήταν απασχολημένες μιλώντας και προσπαθώντας να ενημερώσουν τους πάντες για όσα είχαν συμβεί ενώ ο Ντέβον και ο Κουίν στεκόταν στο πίσω μέρος και τις κοίταζαν με ανασηκωμένα φρύδια.

'Τι γλώσσα μιλάνε πάλι;' Ρώτησε ο Ντέβον.

'Δεν έχει όνομα,' είπε ο Κουίν. '΄Είναι τελετουργία στην οποία παίρνουν μέρος τα θηλυκά πολύ συχνά. Αρχίζει αθώα, και πριν το πάρουμε χαμπάρι είναι έξω και ψωνίζουν και εμείς καθόμαστε έξω από τα δοκιμαστήρια κουβαλώντας τις τσάντες τους.'

'Επίσης κουβαλάς την τσάντα όταν εκείνη μπαίνει μέσα σε γυναικεία μαγαζιά για να αγοράσει εσώρουχα τα οποία δεν επιτρέπεται να δεις μέχρι την επέτειο σας, πετάχτηκε ο Νικ μέσα στην κουβέντα με πονηρό χαμόγελο.

Ο Γουόρεν χτύπησε τον ώμο του Νικ. 'Έχε μου εμπιστοσύνη αδελφούλη, ευχαρίστως θα κρατάς αυτές τις τσάντες όταν έρθει η ώρα.'

Μπράτσα τυλίχτηκαν γύρω από το λαιμό του Γουόρεν από πίσω του και το πρόσωπο το Μάικλ εμφανίστηκε και χώθηκε ανάμεσα τους. 'Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι θα με πας για ψώνια;'

'Φυσικά,' απάντησε ο Γουόρεν με χαμόγελο. 'Θα σε πάω στο μαγαζί με τα σαδομαζοχιστικά εργαλεία που σου αρέσουν τόσο πολύ.'

Ο Μάικλ έδειχνε να ονειροπολεί. 'Ναι, ναι, μαστίγια, αλυσίδες... δερμάτινα.'

'Τι στο...' είπε ο Νικ και έφυγε μακριά τους κάνοντας τον Ντέβον να ρουθουνίσει από το γέλιο.

'Ομοφοβικέ,' μουρμούρισε ο Ντέβον.

'Σκάσε!' Ο Νικ γρύλισε, 'Είναι ή πολύ καλοί ψεύτες ή ενοχλητικά αληθινοί.'

Η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα ο Στίβεν με την Αλίσια και την Τζούελ. Η Αλίσια είχε ψάξει τη ντουλάπα της και είχε βρει ένα όμορφο μωβ καλοκαιρινό φόρεμα για να φορέσει η Τζούελ μέχρι να μπορέσει να πάρει τα ρούχα της. Ευτυχώς, είχαν σχεδόν το ίδιο ύψος και σωματότυπο, οπότε η Τζούελ θα βολευόταν προς το παρόν. Η Αλίσια είχε πει επίσης στον Στίβεν πως μέχρι να πάρει η Τζούελ τα ρούχα της, ήταν ευπρόσδεκτη να δανείζεται από εκείνη όσα και ότι θέλει.

Ο Στίβεν πήγε αμέσως στο τραπέζι που καθόταν ο Κουίν και ο Ντέβον μαζί με τον Νικ, απέναντι από το σημείο του μπαρ στο οποίο δούλευε η Κατ.

'Δεν αργήσαμε.' Είπε ο Στίβεν χαμογελώντας από μέσα του μόλις είδε την Τζούελ να χαμογελά στην Αλίσια. Δεν είχε αντιληφθεί πόσος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που την είχε δει να χαμογελάει και ένιωσε σα χαμένος όταν το χαμόγελο γλίστρησε από τα χείλη της.

Ο Γουόρεν κοίταξε ολόγυρα, 'Νομίζω πως όλοι είναι εδώ.'

'Όχι ακόμα,' είπε η Ένβι. 'Περιμένουμε τον Τσαντ.'

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα ο Τσαντ με τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι.

'Τι στο διάολο κάνει αυτός εδώ;' Απαίτησε να μάθει ο Ντέβον καθώς σηκώθηκε όρθιος.

'Ο Τσαντ είναι μπάτσος,' του θύμισε η Ένβι. 'Γνωρίζει ήδη αρκετά από όσα συνέβησαν και είδε και το αποτέλεσμα όσων έγιναν στο νεκροταφείο. Είναι εδώ είτε το θέλει ή όχι. Εκτός αυτού,' συνέχισε, 'θα μπορέσει να κρατήσει τους μπάτσους μακριά μας για λίγο.'

'Δεν αναφερόμουν στον αδελφό σου,' είπε ο Ντέβον και η φωνή του είχε αλλάξει επικίνδυνα.

Η Κατ έγνεψε, βλέποντας πως η Ένβι ήταν έτοιμη να πάρει το μέρος του Τρέβορ. Δεν ήθελε να γίνει επική μάχη και να διαλυθεί το μαγαζί, γι' αυτό βγήκε από το μπαρ και μπήκε ανάμεσα τους.

'Ο Τρέβορ θα μείνει επίσης,' είπε αυστηρά και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. 'Όπως και να έχει, παίζει καλά με τους υπόλοιπους.' Η Κατ σταμάτησε να μιλάει και έκλεισε το μάτι στον ξανθό άντρα που της έγνεψε καταφατικά.

Ο Κουίν σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήγε προς το μέρος της Κατ, έβαλε το χέρι στη μέση της και την τράβηξε κοντά του. 'Θα πρέπει να σε έχω στο νου μου...έτσι δεν είναι;' μουρμούρισε χαϊδευτικά, αλλά το βλέμμα του ήταν έντονο.

'Μπορούμε να τελειώνουμε με όλο αυτό;' Ρώτησε ο Κέιν μέσα από τις σκιές.

Όλοι, εκτός από τον Μάικλ, αναπήδησαν στο άκουσμα της φωνής του. Ήταν τόσο ήσυχος που κανείς δε κατάλαβε πως βρισκόταν εκεί.

'Συμφωνώ,' δήλωσε ο Γουόρεν. 'Νομίζω πως όλοι γνωρίζετε γιατί βρίσκεστε εδώ.' Κοίταξε τον Τσαντ ο οποίος έγνεψε μια φορά για να δηλώσει ότι κατάλαβε, προτού κοιτάξει τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι. 'Πριν μιλήσουμε για όσα συνέβησαν στο νεκροταφείο, έχω μια ερώτηση για τον Τρέβορ.'

Ο Τρέβορ έσμιξε τα μάτια του, 'Δηλαδή;'

'Τι στο διάολο είσαι;' Ρώτησε ο Ντέβον διακόπτοντας τον Γουόρεν.

'Είμαι αλλαζόμορφος όπως οι περισσότεροι εδώ,' απάντησε ο Τρέβορ.

Ο Κέιν ρουθούνισε ειρωνικά μέσα από τις σκιές και όλοι γύρισαν και κοίταξαν προς το μέρος του.

'Εσύ γνωρίζεις κάτι γι’ αυτόν;' Απαίτησε να μάθει η Ένβι. Δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τον Τρέβορ, είχε ήδη αποδείξει πόσο καλός ψεύτης ήταν.

'Μπορεί και να γνωρίζω, αλλά θα πρέπει να είσαι πολύ καλή μαζί μου αν θέλεις να μάθεις,' είπε ο Κείν διασκεδάζοντας την κατάσταση. Θα μπορούσε να δικαιολογήσει την κακή του διάθεση ότι και καλά ξύπνησε στραβά αλλά διάολε...δεν είχε κοιμηθεί καν.

Ο Ντέβον ήταν όρθιος και κρατούσε τον Κέιν ψηλά στον αέρα από τα πέτα του σακακιού του. 'Νομίζω πως αρκετά ήμασταν καλοί,' γρύλισε το τζάγκουαρ.

Ο Κέιν χαμογέλασε στον αλλαζόμορφο, ' Ωωω, τι κρίμα. Είπα ήδη στο σκυλάκι μου πόσο γλυκός είσαι και είναι τόσο ενθουσιασμένος που θα γνωρίσει καινούριο φίλο για να παίζει.' Ήξεραν και οι δυο ποιος θα ήταν χαμένος αν αποφάσιζαν να μονομαχήσουν και σίγουρα δε θα ήταν το γατάκι.

'Το σκυλάκι σου;' Ρώτησε η Τζούελ, τα μάτια της φωτίστηκαν στην προοπτική από κάτι γλυκό και τρυφερό. Τα χείλη της ανασηκώθηκαν με τη σκέψη και μόνο να βρεθεί ένα σκυλάκι ανάμεσα σε όλες αυτές τις γάτες μέσα στο χώρο.

'Είναι μια πελώρια χνουδόμπαλα,' μουρμούρισε ο Μάικλ.

Ο Γουόρεν τσίμπησε τη μύτη του και ο Κουίν προσπάθησε να συγκρατήσει το γέλιο του βλέποντας τον γαμπρό του το τζάγκουαρ

'Ντέβον, άφησε κάτω τον Κέιν και βάλε τον κώλο σου στην καρέκλα,' είπε ο Γουόρεν. 'Θα τελειώσουμε τη συζήτηση για τον Τρέβορ αργότερα.'

Ο Νικ, ο Ντέβον και η Κατ, κοίταξαν τον Γουόρεν με τα μάτια τους διάπλατα ανοιχτά. Αν ο μέσος άνθρωπος δεν γνώριζε τον Γουόρεν, δε θα είχαν καταλάβει τι εννοεί. Ο Γουόρεν ήταν ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός καινούριου αλλαζόμορφου στην περιοχή και ήθελε να μάθει περισσότερα για το τι ήταν.

Ο Ντέβον άφησε τον Κέιν κάτω και κάθισε στην καρέκλα δίπλα στον Γουόρεν. Οι πόρτες άνοιξαν και ο Κρις με την Τάμπαθα κρεμασμένη από το μπράτσο του μπήκαν μέσα. Ο Ντέβον χαμογέλασε αργά κοιτάζοντας τον ξανθό βρικόλακα. Δεν είχε καταφέρει να βάλει ο ίδιος τον Κέιν στη θέση του, αλλά ο άντρας που μόλις είχε μπει μέσα μπορούσε, και ήξερε πως ο Κρις δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια για τον βρικόλακα.

'Αργήσαμε;' Ρώτησε η Τάμπαθα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει τον Κρις να έρθει στη συνάντηση. Μερικές φορές ο Κρις ήταν υπερπροστατευτικός...πολύ.

'Όχι, είστε στην ώρα σας.' είπε η Ένβι. 'Δεν ξεκινήσαμε ακόμη.'

Η Τάμπαθα πήγε μαζί με τις άλλες γυναίκες στο μπαρ και κάθισε, ενώ ο Κρις σταμάτησε κοντά στον Τσαντ.

Η καρδιά του Κέιν κόντεψε να βγει έξω από το λαιμό του όταν η Τάμπαθα μπήκε μέσα και έπρεπε να πολεμήσει την ανάγκη να την αρπάξει στην αγκαλιά του και να την πάρει μακριά από εκεί. Ξαναμπήκε πιο βαθιά πίσω στις σκιές, τόσο που μόνο το περίγραμμα του αχνοφαινόταν. Τα μάτια του κοίταξαν τον έκπτωτο και ανατρίχιασε από το βλέμμα που του έριξε ο άντρας.

'Πρέπει να μάθουμε περισσότερα για τον δαίμονα που είναι παγιδευμένος στο νεκροταφείο,' συνέχισε ο Γουόρεν. 'Χρειάζεται να γνωρίζουμε πως είναι η εξωτερική του εμφάνιση, και εφόσον ο Ντιν είναι απών, ο Κέιν είναι ο μόνος από όλους μας που τον έχει δει από κοντά.'

Ο Κέιν είχε βγάλει ένα τσιγάρο και άναψε τον αναπτήρα του. Η φλόγα φώτισε το πρόσωπο του για λίγο και μπορούσαν να δουν πόσο προβληματισμένα ήταν τα μάτια του.

Η Τάμπαθα ξέχασε να πάρει ανάσα καθώς η ματιά της στράφηκε προς τη φλόγα και είδε τον Κέιν. Τα τέλεια χείλη του ήταν ελαφρά καμπυλωμένα καθώς άναψε το τσιγάρο και τα μάτια του τα κάλυπταν σκούρες βλεφαρίδες. Μπορούσε να αισθανθεί το βλέμμα του μέσα από τις σκιές και ήταν σαν να ένιωθε τα χέρια του πάνω στο δέρμα της. Κάτι της άγγιξε τον ώμο και τις απέσπασε την προσοχή, γύρισε και είδε τον Κρις να στέκεται δίπλα της.

'Το όνομα του δαίμονα είναι Μίζερι,' είπε ο Κέιν μετά από λίγο. 'Το πρόβλημα είναι...πως δεν είμαι σίγουρος με τι μοιάζει.'

'Πως είναι δυνατόν να μην είσαι σίγουρος;' Απαίτησε να μάθει ο Κρις με συνοφρυωμένο βλέμμα. 'Ήσουν εκεί κάτω με τον Ντιν ποιος ξέρει πόσο καιρό.'

'Μπορείς να με αφήσεις να τελειώσω, Φτερωτέ;' Ρώτησε ο Κέιν σαρκαστικά.

Ο Κρις τον κοίταξε άγρια χωρίς να δώσει σημασία στην προσβολή.

'Ωραία,' συνέχισε ο Κέιν. 'Ο λόγος που δεν είμαι σίγουρος είναι γιατί συνεχώς άλλαζε την εμφάνιση της. Τη μια στιγμή ήταν ένα μικρό όμορφο κοριτσάκι με ανατριχιαστική προσωπικότητα και συμπεριφορά, την άλλη ένα σάπιο πτώμα, την άλλη ένα σύννεφο μαύρου καπνού και στο τέλος μια πανέμορφη γυναίκα. Αυτές ήταν οι αγαπημένες της μορφές. Είναι πολύ δυνατή, μπόρεσε να κρατήσει δυο έκπτωτους στο κελί ταυτόχρονα.'

Ο Κρις πήρε μια βαθιά ανάσα και έγνεψε, 'Κάποιοι δαίμονες έχουν αυτή τη δύναμη.'

'Έχουμε φωνάξει μια ειδική στους δαίμονες και έρχεται σε λίγο.' Είπε ο Ζάκαρι. 'Η πτήση της πρέπει να φτάνει τις επόμενες δυο ώρες. Όταν έρθει εδώ, καλύτερα για όλους θα είναι να αφήσουμε τη Μίζερι σε εκείνη.'

Ο Κέιν ανασήκωσε το φρύδι του, 'εκείνη;'

'Ναι,' απάντησε ο Τρέβορ. 'Το όνομα της είναι Αντζέλικα. Γνωρίζει σχεδόν τα πάντα για όλους τους μύθους, θρύλους και παραμύθια που υπάρχουν στον κόσμο. Αν υπάρχει κάτι σχετικό με τη Μίζερι, θα το έχει μαζί της στον σκληρό της δίσκο.'

Η Αλίσια αναστέναξε με δυσαρέσκεια, 'Καλά, ας τον πάρει αυτή το δαίμονα. Εγώ θέλω να ξέρω τι θα κάνουμε για να βρούμε τον Μάικα.'

Ο Μάικα μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του,' την πληροφόρησε ο Κουίν.

Η αλήθεια ήταν πως κατά τη διάρκεια της τελευταίας λογομαχίας που είχε με τον Μάικα, τον είχε διατάξει να μείνει πίσω αλλά ο αδελφός του δεν τον είχε υπακούσει και αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα...είχαν τώρα δυο Άλφα αρσενικά μέσα στην φυλή των κούγκαρ και αυτό ήταν ανήκουστο. Στο παρελθόν, ήταν λόγος για μάχη ως το θάνατο.

Ο Κουίν αγαπούσε τον Μάικα και ήταν περήφανος για εκείνον και το πόσο ισχυρή θέληση είχε. Το τελευταίο που ήθελε ήταν οι διαφωνίες τους να βγουν εκτός ελέγχου.

'Αλλά δε ξέρει τίποτα από όσα έγιναν,' αναφώνησε η Αλίσια προσπαθώντας να βρει έναν λόγο για να τους αναγκάσει να τον ψάξουν. 'Και αν έρθει αντιμέτωπος με την Μίζερι και πληγωθεί...ή σκοτωθεί; Είτε είναι εδώ ή όχι, είναι μέρος της φυλής.'

'Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με τη λογική ενός ηλικιωμένου,' είπε ο Κέιν έχοντας διαβάσει τις σκέψεις του Κουίν.

Η Αλίσια τον κοίταξε μέσα στις σκιές και κοκκίνισε πριν γυρίσει το βλέμμα της αλλού. Ένιωθε καλά να έχει κάποιον με το μέρος της επιτέλους. Αυτό που δε γνώριζε η Αλίσια ήταν πως ολόκληρη η οικογένεια της σκεφτόταν τον Μάικα και την τελευταία φορά που τον είχαν δει, αμέσως μετά από τον καυγά με τον Άντονι.

Ο Κέιν της χαμογέλασε αν και δε μπορούσε να τον δει. Προφανώς ήταν η μόνη στην ομάδα που είχε λίγο τσαγανό.

'Την τελευταία φορά που είδαμε τον Μάικα, μάλωνε με τον Άντονι Βαλάτσι και εκείνος τον πέταξε έξω από το κλαμπ,' είπε μαλακά ο Στίβεν. 'Αυτό έγινε ακριβώς πριν εξαφανιστεί.'

'Τον λυκάνθρωπο;' Ρώτησε ο Τρέβορ κουνώντας το κεφάλι του.

'Ναι, και εκτός αυτού, ο Στίβεν ζευγάρωσε με την αρραβωνιαστικιά του Άντονι.' Πληροφόρησε ο Κουίν για όσους δε το γνώριζαν ήδη.

Η Τζούελ συνοφρυώθηκε όταν αντιλήφθηκε πως ο Στίβεν της είχε πει την αλήθεια για την κατάσταση και πως συνδεόταν η εξαφάνιση του αδελφού του με τον Άντονι. Δάγκωσε το κάτω χείλος της και αναρωτήθηκε από μέσα της αν αυτός ήταν ο μόνος λόγος που την είχε βοηθήσει ο Στίβεν. Όχι, δε μπορεί. Όταν ο Στίβεν την πήρε από την εκκλησία δεν ήξερε καν ότι ήταν αρραβωνιασμένη με τον Άντονι.

Όμως είχε ακούσει τον τόνο του Κουίν σαν να την κατηγορούσε αν και δε το είπε ευθέως και ίσιωσε τους ώμους της. Ένα προστατευτικό ένστικτο φούντωσε μέσα της και έπρεπε να μιλήσει.

'Ο Στίβεν δεν γνώριζε ποιος είναι ο αρραβωνιαστικός μου και δεν είχε ιδέα πως ο συγκεκριμένος είναι λυκάνθρωπος,' δήλωσε η Τζούελ με σταθερή φωνή. 'Αφού ζευγαρώσαμε, του είπα για τον Άντονι. Έτσι λοιπόν, αν θέλετε να κατηγορήσετε κάποιον, κατηγορήστε εμένα.'

Ο Κουίν έδειξε κάπως ενοχλημένος και η Κατ της έκανε κρυφά νόημα με το χέρι ότι καλά έκανε και το είπε.

Η Τζούελ ακούμπησε στο μπαρ και άρχισε να δαγκώνει και πάλι το κάτω χείλος της. Το γεγονός ότι όρθωσε το ανάστημα της στον μεγαλύτερο αδελφό του Στίβεν, τον Άλφα της φυλής των κούγκαρ, την είχε φοβίσει λίγο.

Κοίταξε τον Στίβεν και χαλάρωσε μόλις είδε περηφάνια να λάμπει στα μάτια του γι' αυτήν. Κάτι μέσα της μαλάκωσε και πάλεψε με νύχια και με δόντια να χτίσει τον προστατευτικό τοίχο ξανά γύρω της. Η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα και αναρωτήθηκε αν είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται.

'Ο Άντονι Βαλάτσι είναι ύποπτος εδώ και καιρό,' είπε ο Τσαντ. 'Το αστυνομικό σώμα έχει λόγους να πιστεύει πως εμπλέκεται όχι μόνο σε λαθρεμπόριο ανθρώπων αλλά και σκλάβων. Φήμες λένε πως οι άντρες του διαλέγουν πόρνες, τις απαγάγουν και τις πουλάνε σαν σεξουαλικές σκλάβες.'

'Γιατί δεν έχει κάνει τίποτα η αστυνομία γι’ αυτό τότε;' Ρώτησε η Κατ.

'Μας είπαν να μην ανακατευτούμε γιατί την έρευνα την έχει αναλάβει το FBI.' Απάντησε ο Τσαντ. 'Δυστυχώς, όταν αναλαμβάνει το FBI δεν έχουμε καμία δικαιοδοσία και δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά να μην μπλεκόμαστε μαζί τους εκτός και αν θέλουμε να καταλήξουμε στη φυλακή μαζί με τους κακούς.'

Ο Στίβεν έγνεψε και σκέφτηκε πως ήρθε η ώρα να πει κάποια πράγματα. 'Το FBI έκανε έρευνα και για τον πατέρα της Τζούελ πριν από λίγο καιρό. Ήταν ο λόγος που η Τζούελ αρραβωνιάστηκε με τον Άντονι αρχικά.' Χαμογέλασε στην Τζούελ πριν στρέψει το βλέμμα του ξανά στην ομάδα.

'Ο πατέρας της ήταν ο διαχειριστής του ξενοδοχείου Παλμ Σπρινγκς και ο Άντονι δεν ήταν ευχαριστημένος για το ένταλμα έρευνας που είχαν και για το γεγονός ότι ο Άρθουρ τους επέτρεπε να ψάχνουν εκεί. Όταν κατάλαβε το λάθος του, ο Άρθουρ σκότωσε έναν πράκτορα και τον συνέλαβαν για φόνο. Για να σώσει το τομάρι του, ο Άρθουρ έδωσε την Τζούελ στον Άντονι ως πληρωμή για να τον βγάλει από τη φυλακή και να σβήσει τις κατηγορίες εναντίον του.'

'Ο Άντονι σκότωσε τον πατέρα μου. Είμαι σίγουρη γι' αυτό.' είπε η Τζόυελ σφίγγοντας της γροθιές της. 'Λοιπόν, θα τον κυνηγήσουμε;'

'Δε χρειάζεται να τον κυνηγήσουμε,' την πληροφόρησε ο Τσαντ. 'Θα κάνουμε ένα σχέδιο και θα του γνωστοποιήσουμε πως είσαι υπό την προστασία του Γουάιλντερ. Μόλις κάνει κίνηση...θα τον πιάσουμε.'

'Νομίζω πως αυτό υπερέχει του νόμου,' είπε ο Τρέβορ. 'Κράτα την Τζούελ μυστικό για λίγες μέρες ακόμη και άφησε εμένα και τον Ζάκαρι να σιγουρευτούμε πως το FBI δε θα έρθει να τα καταστρέψει όλα.'

'Γιατί να μπλεχτούν αυτοί;' Ρώτησε η Κατ. 'Είσαι μέρος μιας οργάνωσης παραφυσικού...δεν είναι πάνω από το FBI;'

'Μόνο σε κάποιες περιοχές,' απάντησε ο Τρέβορ. 'Οι περισσότεροι στο FBI δε γνωρίζουν καν την ύπαρξη μας. Διάολε, ούτε ο πρόεδρος των ΗΠΑ δε γνωρίζει για μας. Είμαστε πολύ παραπάνω από αυτούς και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να έχουμε αποδείξεις πως κάτι παραφυσικό συμβαίνει.'

'Αυτό δηλαδή σημαίνει πως τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της κυβέρνησης γνωρίζει για μας;' Ρώτησε ο Νικ, και η αναστάτωση που το προκάλεσε αυτή η πληροφορία δεν του άρεσε καθόλου.

Ο Τρέβορ κούνησε το κεφάλι του, 'όχι για τον καθένα από εσάς ξεχωριστά αλλά γενικά για οτιδήποτε...ασυνήθιστο. Είστε προστατευμένοι όσο και οι θνητοί...μπορεί και περισσότερο και με πιο επιεικής νόμους και από μια μικρότερη αλλά πολύ πιο δυνατή κυβέρνηση πάνω από την κυβέρνηση.' Έξυσε το κεφάλι του ελπίζοντας να καταλάβαιναν όλοι τι εννοούσε.

'Η ανησυχία μου είναι πως το FBI σκάβει όλο και πιο βαθιά και μπορεί να ανακαλύψει όταν θα είναι αργά ότι έχει να κάνει με λυκανθρώπους και όχι ανθρώπους,' συνοφρυώθηκε ο Τσαντ όταν κατάλαβε τι είχε μόλις πει ο Τρέβορ, κάτι που δε του άρεσε καθόλου. Δηλαδή, ο παραφυσικός κόσμος είχε περισσότερα δικαιώματα από τους κοινούς θνητούς; Ίσως να ήταν λίγο προκατειλημμένος αλλά δεν ήταν κατώτερος επειδή ήταν θνητός.

Ο Τρέβορ κούνησε το κεφάλι του,' η μαφία δεν πρόκειται να επιτεθεί στο FBI. Εκτός αυτού, αν ο κόσμος μάθει για την ύπαρξη των λυκανθρώπων, θα είναι το επόμενο είδος προς εξαφάνιση και οι λυκάνθρωποι το γνωρίζουν καλά αυτό. Τη τελευταία φορά που βγήκαν στη φόρα, τους κυνήγησαν μέχρι σχεδόν να τους εξαφανίσουν.'

'Αφήστε με να κάνω μερικά τηλεφωνήματα και να δω αν έχουμε πλήρη δικαιοδοσία στην υπόθεση Βαλάτσι,' προσφέρθηκε ο Ζάκαρι. 'Αν έχουμε, τότε είμαστε ελεύθεροι και μπορούμε να στρατολογήσουμε οποιονδήποτε θεωρούμε ότι έχει τα προσόντα.' Κοίταξε ολόγυρα την ομάδα γνωρίζοντας πως μπορούσε να καλύψει σχεδόν όλους όσους βρισκόταν στο χώρο και να τους δώσει ασυλία όπως και να έρθουν τα πράγματα.

'Γνωρίζει κανείς τι οδηγούσε ο Μάικα την ημέρα που εξαφανίστηκε;' Ρώτησε ο Τσαντ. 'Μπορώ να κάνω έλεγχο από το περιπολικό μου και να βγάλω ανακοίνωση για να βρεθεί.'

'Τη μηχανή του,' είπε η Αλίσια και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα καθώς θυμήθηκε να λέει στον Γουόρεν πως εκείνη οδηγούσε την ίδια μηχανή την χτεσινή βραδιά της καταιγίδας. Κοιτώντας προς το μέρος του, πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης όταν εκείνος της έκλεισε το μάτι.

Ο Νικ πρόσθεσε, 'Δε θέλω να έχω πάρε δώσε με τη Μίζερι, αλλά οι βρικόλακες αναπαράγονται για χάρη της και δε μπορούμε να το αφήσουμε έτσι αυτό.'

'Όλοι θα ψάξουμε για παράσιτα,' συμφώνησε ο Γουόρεν.

'Ελπίζω όχι όλοι,' είπε ο Τρέβορ και κοίταξε την Ένβι.

Ο Ζάκαρι στάθηκε μπροστά στον Τρέβορ διακριτικά για να μπλοκάρει την άγρια ματιά που έριχνε ο Ντέβον στον φίλο του. 'Πιστεύω πως είναι ώρα να μαζέψουμε χάρες που μας χρωστάνε και να φέρουμε περισσότερους στην ομάδα, από την γύρω περιοχή.'

'Εννοείς πως υπάρχουν περισσότεροι σαν και εσάς εδώ γύρω;' Ρώτησε ο Στίβεν.

Ο Ζάκαρι έχωσε τα χέρια στις τσέπες του και έγειρε ελαφρά το κεφάλι του. Η λάμψη από τα φώτα έπεσε πάνω στα ξανθά κοντά μαλλιά του, και φάνηκε το πονηρό του χαμόγελο, 'Συγνώμη που θα σε απογοητεύσω, αλλά εγώ είμαι μοναδικός. Θα ήθελα να κάνω μερικούς κλώνους μου, αλλά το τρομακτικό αφεντικό εκεί πέρα δε με αφήνει,' είπε δείχνοντας με το δάχτυλο του τον Τρέβορ.

'Σκάσε πια και πάρε τηλέφωνο αυτούς που πρέπει,' αναφώνησε ο Τρέβορ. 'Αν υπήρχε κι άλλος σαν και σένα, η Αντζέλικα θα τον σκότωνε μόνο και μόνο για να πει ότι επιτέλους το κατάφερε.'

Η έκφραση του Ζάκαρι έγινε υπεροπτική. 'Πόσο θα ήθελα να με ποδοπατήσουν οι υπέροχες αρβύλες που κρατάει κρυμμένες στη ντουλάπα της.'

Ο Τρέβορ έκανε ένα βήμα προς τον φίλο του και ο Ζάκαρι έτρεξε γρήγορα προς το μπαρ για να κρυφτεί πίσω από τον Κέιν.

'Υπάρχει κάποιος λόγος που με χρησιμοποιείς σαν ασπίδα;' Ρώτησε ο Κέιν.

'Ναι,' αναφώνησε ο Ζάκαρι. 'Δώσε μου ένα λεπτάκι και θα σκεφτώ έναν λόγο να σου πω.'

Ο Κέιν γέλασε, 'δώσε μου ένα λεπτάκι και θα πάω σπίτι να βρω τις αρβύλες μου.'

Ο Ζάκαρι πετάχτηκε μακριά από τον Κέιν με τα χέρια ψηλά. 'Έεε, φίλε για στάσου, δεν είμαι γκέι.'

'Ζάκαρι!' Φώναξε ο Τρέβορ.

'Εντάξει, εντάξει,' είπε ο Ζάκαρι και έβγαλε το τηλέφωνο από την τσέπη του. 'Έλεος πια, είμαι περικυκλωμένος από ανθρώπους χωρίς αίσθηση χιούμορ...η Αντζέλικα θα το λατρέψει αυτό το τσούρμο.'





Конец ознакомительного фрагмента. Получить полную версию книги.


Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию (https://www.litres.ru/pages/biblio_book/?art=66225948) на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.